HTTP 200 OK
Allow: GET, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept
{
"count": 4134,
"next": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/?format=api&page=4",
"previous": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/?format=api&page=2",
"results": [
{
"id": 634,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 101,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.101/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A059.jpg/pct:26.399757504781167,66.7314871567216,55.439486931297985,8.412042502951596/full/0/default.jpg",
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A060.jpg/pct:14.332189877236623,9.537776170104198,52.547841915903284,4.925022052337546/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2270/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n ἦν πάρος ἐν Πέρσῃσιν ἐγὼ μάγος Ἰσβοζήτης,\n εἰς ὀλοὴν ἀπάτην ἐλπίδας ἐκκρεμάσας:\nεὖτε δὲ πυρσὸς ἔδαπτεν ἐμὴν πόλιν, ἦλθον ἀρῆξαι,\nἦλθε δὲ καὶ Χριστοῦ πανσθενέος θεράπων\n\n κείνῳ δ᾽ ἐσβέσθη δύναμις πυρός: ἀλλὰ καὶ ἔμπης\n νικηθεὶς νίκην ἤνυσα θειοτέρην.\n\n "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2271/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Sur un mage Perse qui se fit chrétien et subit le martyre. \n\nJ'étais autrefois chez les Perses le mage Isbozétès et c'était dans de pernicieuses fourberies que je mettais tout mon espoir. Quand le feu était en train de dévorer ma ville, j'accourus pour lui porter secours. En même temps accourut un serviteur du Christ tout-puissant ; c'est par lui que fut étouffée la violence des flammes ; mais vaincu, moi aussi, je rendis sa victoire encore plus divine. "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2272/?format=api",
"language": "eng",
"text": "On a Persian mage who became a Christian and suffered Martyrdom\n\nI, Isbozetes, was formerly a mage among the Persians, my hope resting on pernicious fraud. When my city was in flames I came to help, and a servant of all-powerful Christ came too. He extinguished the force of the fire, but none the less, though I was worsted I gained a more divine victory."
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/123/?format=api",
"tlg_id": "tlg-4076",
"names": [
{
"name": "Ménandre le Protecteur",
"language": "fra"
},
{
"name": "Menander Protector",
"language": "eng"
},
{
"name": "Menander Protector",
"language": "lat"
},
{
"name": "Menandro Protector",
"language": "spa"
},
{
"name": "Menandro Protetor",
"language": "por"
},
{
"name": "Menandro Protettore",
"language": "ita"
},
{
"name": "Μένανδρος Προτίκτωρ",
"language": "grc"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 101,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.101.1/?format=api"
},
{
"book": 1,
"fragment": 101,
"sub_fragment": "",
"number": 2,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.101.2/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 635,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 102,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.102/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A060.jpg/pct:13.221507949110059,13.8791888532148,54.60406181696037,6.027638929726549/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2273/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n ὤ πάντων ἐπέκεινα — τί γὰρ πλέον ἄλλο σε μέλψω;\n πῶς σὲ τὸν ἐν πάντεσσιν ὑπείροχον ἐξονομήνω;\n πῶς δὲ λόγῳ μέλψω σὲ τὸν οὐδὲ λόγῳ περιληπτόν,\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2274/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Sur notre Sauveur et Seigneur Jésus-Christ, fils de Dieu. \n\nO toi qui est supérieur à tous les êtres, - par quelle plus grande louange pourrais-je en effet te chanter ? - comment te nommer, toi qui est sublime entre tous ? Comme te chanter ma parole, toi qu'aucune parole ne saurait définir ? "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2275/?format=api",
"language": "eng",
"text": "On our Lord and Saviour Jesus Christ the Son of God \n\nΟ Thou -who art beyond all tilings (for how can I celebrate Thee more), how shall I tell Thy name Who art supreme above all ? How shall I sing Thee in words. Whom no words can comprehend?"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/10617/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Ô toi plus loin que tout, comment t'appellerai-je ?\r\nComment dire ton nom, à toi plus haut que tout ?\r\nToi au delà des mots, par quels mots te louerai-je ?"
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 102,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.102.1/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 636,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 103,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.103/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A060.jpg/pct:11.073440610645266,19.71668750655642,57.91686054644123,4.189944134078213/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2276/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n Μῶμε μιαιφόνε, σός σε κατέκτανε πικρὸς ὀιστός:\n ῥύσατο γὰρ μανίης με τεῆς Θεὸς ὄλβιον οἶκον.\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2277/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Sur le linteau d'une maison de Cyzique sauvée du feu. \n\nFou sanguinaire, c'est toi-même que ta flèche amère a tué ; car Dieu a préservé de ta fureur la demeure fortunée que je suis. "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2278/?format=api",
"language": "eng",
"text": "On the Lintel of a House in Cyzicus which was \nsaved from Fire \n\nBloodthirsty Momus, thy own bitter arrow slew thee, for God delivered me, this wealthy house, from thy fury."
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 103,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.103.1/?format=api"
},
{
"book": 1,
"fragment": 103,
"sub_fragment": "",
"number": 2,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.103.2/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 637,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 104,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.104/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A060.jpg/pct:11.971879706440973,25.844899584333646,58.373798302231684,3.969420758600415/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2279/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n μάρτυρος Ἀκακίοιο, Ἀλεξάνδρου θ᾽ ἱερῆος\n ἐνθάδε σώματα κεῖται, τάπερ χρόνος ὄλβιος ηὗρε.\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2280/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Sur la châsse où étaient les reliques du saint martyr Akakios et d'Alexandre. \n\nIci reposent les corps du martyr Akakios et du prêtre Alexandre, qu'una âge heureux a retrouvés."
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2281/?format=api",
"language": "eng",
"text": "On the Chest containing the Relics of the Holy Martyr Acacius and of King Alexander \n\nHere lie the bodies, discovered one happy day, of the Martyr Acacius and the priest Alexander."
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 104,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.104.1/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 638,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 105,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.105/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A060.jpg/pct:11.789314098894964,31.007133192982593,50.19940168373759,14.432989690721643/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2282/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n ἡ μὲν σοφὴ δέσποινα τῆς οἰκουμένης,\nὑπ᾽ εὐσεβοῦς ἔρωτος ἠρεθισμένη,\n πάρεστι δούλη, προσκυνεῖ δ᾽ ἑνὸς τάφον,\nἡ πᾶσιν ἀνθρώποισι προσκυνουμένη.\n\n ὁ γὰρ δεδωκὼς τὸν θρόνον καὶ τὸν γάμον\n τέθνηκεν ὡς ἄνθρωπος, ἀλλὰ ζῇ θεός:\n κάτω μὲν ἠνθρώπιζεν ἦν δ᾽ ὡς ἦν ἄνω.\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2283/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Sur Eudokia, femme de l'empereur Théodose. \n\nLa sage maîtresse de toute la terre, enflammée d'un pieux amour, la voici qui vient, en esclave, se prosterner devant le tombeau d'un seul être, elle devant qui tous les hommes se prosternent. Celui qui lui avait donnée le trône et le mariage est mort en tant qu'homme, mais il vit en tant que dieu. (Ici-bas, il s'était fait homme ; mais là-haut il est redevenu ce qu'il était.) "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2284/?format=api",
"language": "eng",
"text": "On Eudocia the Wife of King Theodosius\n\nThe wise mistress of the world, inflamed by pious love, cometh as a servant, and she who is worshipped by all mankind worshippeth the tomb of One. For He who gave her a husband and a throne, died as a Man but lives a God. Below He played the man, but above He was as He was."
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 105,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.105.1/?format=api"
},
{
"book": 1,
"fragment": 105,
"sub_fragment": "",
"number": 2,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.105.2/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 639,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 106,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.106/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A060.jpg/pct:8.897866086612332,44.86830194901156,55.34803871015824,30.081229604462113/full/0/default.jpg",
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A061.jpg/pct:27.21117755427405,9.509876286241683,47.50312884362255,6.788665879574972/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2285/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n ἔλαμψεν ἀκτὶς τῆς ἀληθείης πάλιν,\n καὶ τὰς κόρας ἤμβλυνε τῶν ψευδηγόρων\n\n ηὔξησεν εὐσέβεια, πέπτωκε πλάνη,\n καὶ πίστις ἀνθεῖ καὶ πλατύνεται χάρις.\n\n ἰδοὺ γὰρ αὖθις Χριστὸς εἰκονισμένος\n λάμπει πρὸς ὕψος τῆς καθέδρας τοῦ κράτους,\n καὶ τὰς σκοτεινὰς αἱρέσεις ἀνατρέπει.\n τῆς εἰσόδου δ᾽ ὕπερθεν, ὡς θεία πύλη,\nστηλογραφεῖται καὶ φύλαξ ἡ παρθένος,\n\n ἄναξ δὲ καὶ πρόεδρος ὡς πλανοτρόποι\n σὺν τοῖς συνεργοῖς ἱστοροῦνται πλησίον\n κύκλῳ δὲ παντὸς οἷα φρουροὶ τοῦ δόμου,\n νόες, μαθηταί, μάρτυρες, θυηπόλοι,\n ὅθεν καλοῦμεν χριστοτρίκλινον νέον,\n\n τὸν πρὶν λαχόντα κλήσεως χρυσωνύμου,\nὡς τὸν θρόνον ἔχοντα Χριστοῦ κυρίου,\n Χριστοῦ δὲ μητρός, χριστοκηρύκων τύπους,\n καὶ τοῦ σοφουργοῦ Μιχαὴλ τὴν εἰκόνα.\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2286/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Inscription de Chrysotriclinos.\n\nLe rayon de la vérité s’est remis à briller et il a ébloui les yeux des imposteurs ; la piété s’est fortifiée, l’erreur est tombée, et la foi refleurit et la grâce s’étend. Voici en effet que de nouveau l’image du Christ resplendit au-dessus du trône impérial et renverse les ténébreuses hérésies. Au-dessus de l’entrée, comme une porte du ciel, est placée une gardienne, la Vierge. Le souverain et le patriarche, comme étant ceux qui ont chassé l’erreur, sont avec leurs collaborateurs représentés auprès d’elle. Puis, en cercle tout autour, comme les protecteurs de tout le palais, les esprits, les disciples, les martyrs, les prêtres. Voilà pourquoi nous appelons « nouvelle salle du Christ » cette pièce qui autrefois devait à l’or le nom qu’elle portait ; car elle possède le trône du Christ notre Seigneur, celui de la mère du Christ et l’image des hérauts du Christ, avec celle de Michel, dont les actes sont guidés par la sagesse. "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2287/?format=api",
"language": "eng",
"text": "In the Golden Hall of Mazaritvus (after the Restoration of Images) \n\nThe light of Truth hath shone forth again, and blunts the eyes of the false teachers. Piety hath increased and Error is fallen ; Faith flourisheth and Grace groweth. For behold, Christ pictured again shines above the imperial throne and overthrows the dark heresies. And above the entrance, like a holy door, is imaged the guardian Virgin. The Emperor and the Patriarch, as victorious over Error, are pictured near with their fellow-workers, and all around, as sentries of the house, are angels, disciples, martyrs, priests : whence we call this now the Christotriclinium (the hall of Christ) instead of by its former name Chrysotriclinium (the Golden Hall), since it has the throne of the Lord Christ and of his Mother, and the images of the Apostles and of Michael, author of wisdom."
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 106,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.106.1/?format=api"
},
{
"book": 1,
"fragment": 106,
"sub_fragment": "",
"number": 2,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.106.2/?format=api"
},
{
"book": 1,
"fragment": 106,
"sub_fragment": "",
"number": 3,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.106.3/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 640,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 107,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.107/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A061.jpg/pct:25.17362078743506,15.706140827597967,51.06873899895501,10.330578512396695/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2288/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n ὡς τὴν φαεινὴν ἀξίαν τῆς εἰκόνος\n τῆς πρὶν φυλάττων, Μιχαὴλ αὐτοκράτωρ,\n κρατῶν τε πάντων σαρκικῶν μολυσμάτων,\n ἐξεικονίζεις καὶ γραφῇ τὸν δεσπότην,\n\n ἔργῳ κρατύνων τοὺς λόγους τῶν δογμάτων.\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2289/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Sur le même Chrysotriclinos. \n\nParce que tu veux préserver l'éclatante dignité de l'ancienne image, Michel, souverain tout-puissant, et triompher de toutes les souillures charnelles, tu représentes aussi notre Seigneur en faisant graver ses traits, fortifiant ainsi par des actes les paroles des dogmes. "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2290/?format=api",
"language": "eng",
"text": "On the Same \n\nΟ Emperor Michael, as preserving the bright preciousness of the ancient image, and as conqueror of all fleshly stains, thou dost picture the Lord in colours too, establishing by deed the word of dogma."
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 107,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.107.1/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 641,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 108,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.108/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A061.jpg/pct:25.62171733911699,25.343048967472985,57.73988057989957,8.78099173553719/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2291/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n οὐ σοφίης ἀπάνευθεν Ἀδὰμ τὸ πρὶν ἐκαλεῖτο,\nτέσσαρα ,γράμματ᾽ ἔχων εἰς τέσσαρα κλίματα κόσμου:\nἌλφαγὰρ ἀντολίης ἔλαχεν δύσεως δὲ τὸ δέλτα,\nἄλφα πάλιν δ᾽ ἄρκτοιο, μεσημβρίης δὲ τὸ λοιπόν.\n\n "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2292/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Sur Adam. \n\nCe n'est pas sans sagesse qu'il reçut aux premiers temps le nom d'Adam, dont les quatre lettres désignent les quatre régions du monde : A, l'Orient ; Δ, le Couchant ; le second A, le Nord ; la dernière lettre, le Midi. "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2293/?format=api",
"language": "eng",
"text": "On Adorn (Anonymous) \n\nNot without wisdom was Adam so called, for the \nfour letters represent the four quarters of the earth. The Alpha he has from Anatole (the East), the Delta from Dysis (the West), the second Alpha is from Arctus (the North) and the Mu from Mesembria (the South)."
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 108,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.108.1/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 642,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 109,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.109/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A061.jpg/pct:25.91894891390182,35.45075409100717,51.7588570935355,4.279811097992918/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2294/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n Πτωθέντα κοσμεῖ τὸν ναὸν τῆς Παρθένου\nβασίλειός τε σὺν, Κωνσταντίνῳ Λέων.\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2295/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Sur l'église de la très sainte Mère de Dieu, à la Source. \n\nTombée en ruines, elle est restaurée, l'église de la Vierge, par Basile avec Constantin et par Léon. "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2296/?format=api",
"language": "eng",
"text": "In the Church of the Holy Virgin at the Fountain \n\nBasilius, Leo, and Constantine redecorate the ruined church of the Virgin."
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/124/?format=api",
"tlg_id": "tlg-9011",
"names": [
{
"name": "Ignatius the Magister Grammaticorum",
"language": "eng"
},
{
"name": "Ignatius Magister Grammaticorum",
"language": "lat"
},
{
"name": "Ignazio",
"language": "ita"
},
{
"name": "Ἰγνάτιος Μαγίστηρ τῶν γραμματικῶν",
"language": "grc"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 109,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.109.1/?format=api"
},
{
"book": 1,
"fragment": 109,
"sub_fragment": "",
"number": 2,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.109.2/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 643,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 110,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.110/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A061.jpg/pct:25.933622986667014,39.324718030400376,53.254112965126495,6.493506493506494/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2297/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n ἐκ γῆς ἀνελθὼν πατρικόν σου πρὸς θρόνον,\n τὸν μητρικόν σου, σῶτερ, οἶκον δεικνύεις\n πηγὴν νοητὴν κρειττόνων χαρισμάτων.\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2298/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Sur la même église : sur la coupole, à l'endroit où est représentée l'Ascension. \n\nEn t'élevant de la terre vers le trône de ton père, tu nous montres, Sauveur, la demeure de ta mère comme la source spirituelle des grâces suprêmes. "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2299/?format=api",
"language": "eng",
"text": "In the same Church on the picture of the Ascension in the Dome \n\nAscending from Earth, Ο Saviour, to Thy Father's throne, Thou showest Thy Mother's house to be a spiritual source of higher gifts."
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 110,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.110.1/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 644,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 111,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.111/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A061.jpg/pct:26.458611739069067,45.356950929690896,50.849956265499564,4.579673776662478/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2300/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n ὁ νεκρὸς Ἅδης ἐξεμεῖ τεθνηκότας,\n κάθαρσιν εὑρὼν σάρκα τὴν τοῦ δεσπότου.\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2301/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Inscription de la même église, sur la Crucifixion. \n\nLe Hadès défunt vomit les morts, ayant trouvé comme purgation la chair du Seigneur. "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2302/?format=api",
"language": "eng",
"text": "In the same Church on the Crucifixion \n\nDead Hell vomits up the dead, being purged by the flesh of the Lord."
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/10618/?format=api",
"language": "fra",
"text": "L'Enfer est mort, ayant vomi ses morts.\r\nIl a été purgé, ô Seigneur, par ton corps."
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 111,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.111.1/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 645,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 112,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.112/?format=api",
"manuscripts": [
" http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A061.jpg/pct:25.43697559431411,51.04631114231651,53.97918434337644,4.516938519447929/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2303/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n λάμψας ὁ Χριστὸς ἐν Θαβὼρ φωτὸς πλέον,\n σκιὰν πέπαυκε τοῦ παλαιτάτου νόμου.\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2304/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Sur la Transfiguration, dans la même église. \n\nLe Christ, brillant sur le Thabor d'un éclat plus vif que la lumière, a dissipé les ténèbres de l'ancienne loi. "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2305/?format=api",
"language": "eng",
"text": "In the same Church on the Transfiguration \n\nChrist on Tabor, shining brighter than light, hath done away with the shadow of the old Law."
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 112,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.112.1/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 646,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 113,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.113/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A061.jpg/pct:26.042612029959344,55.22967978092902,48.65332566792334,4.42739079102716/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2306/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n ὁρώμενος νῦν χερσὶ πρεσβύτου βρέφος\nπαλαιός ἐστι δημιουργὸς τῶν χρόνων.\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2307/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Sur la Rencontre ; gravé dans la même église. \n\nOn Le voit maintenant, enfant, dans les bras d'un vieillard : Il est l'antique artisan des temps. "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2308/?format=api",
"language": "eng",
"text": "In the same Church on the Presentation \n\nThe Boy now seen in the old man's arms is the ancient Creator of Time."
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/10619/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Ce nouveau-né qu'un vieillard porte, adorez-le tous, stupéfaits !\r\nC'est l'Ancien des Jours : le Temps, les siècles, Il les a faits."
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 113,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.113.1/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 647,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 114,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.114/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A061.jpg/pct:25.11623756270088,58.84584750687131,54.404309789427295,4.870129870129875/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2309/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n Προοιμιάζει κοσμικὴν σωτηρίαν,\n εἰπὼν τὸ Χαῖρε ταῖς γυναιξὶ δεσπότης.\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2310/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Sur la Salutation ; gravé dans la même église. \n\nLe Seigneur annonce le sauvetage du monde, en disant aux femmes : « Salut ! »"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2311/?format=api",
"language": "eng",
"text": "In the same Church on the Salutation \n\nThe Lord saying \"Hail\" to the women presages the salvation of the world."
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 114,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.114.1/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 648,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 115,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.115/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A061.jpg/pct:26.59620836700123,62.91997924926144,53.59644149510202,2.557055365663461/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2312/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n παρθένος υἱέα τίκτε: μεθ᾽ υἱέα παρθένος ἦεν.\n\n "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2313/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Sur la Mère de Dieu. \n\nUne vierge mit au monde un fils ; après sa naissance, elle était encore vierge. "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2314/?format=api",
"language": "por",
"text": "Sobre a mãe de Deus. \n\nUma virgem pariu um filho ; após o filho, continuava virgem. "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2315/?format=api",
"language": "eng",
"text": "On the Virgin \n\nA Virgin bore a Son ; after a Son she was a Virgin."
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 115,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.115.1/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 649,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 116,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.116/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A061.jpg/pct:24.304321671150568,66.82754546907684,55.09442788400776,4.353600944510039/full/0/default.jpg",
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A061.jpg/pct:24.47300004016119,70.73752613256615,55.209447566437845,4.722550177095633/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2316/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n χριστὲ μάκαρ, μερόπων φάος ἄφθιτον, υἱὲ Θεοῖο,\nδῶρ᾽ ἀπὸ κρυστάλλων, δῶρ᾽ ἀπὸ σαρδονύχων\nΔέχνυσο, παρθενικῆς τέκος ἄφθιτον, υἱὲ Θεοῖο,\nδῶρ᾽ ἀπὸ κρυστάλλων, δῶρ᾽ ἀπὸ σαρδονύχων.\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2318/?format=api",
"language": "eng",
"text": "On the Saviour \n\nBlessed Christ, immortal Light of men, Son of God, receive gifts of crystal and sardonyx, incorruptible Son of a Virgin, Son of God, gifts of crystal and sardonyx."
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/10620/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Reçois, impérissable rejeton d'une vierge, fils de Dieu, une offrande de cristaux, une offrande de sardoines."
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/10621/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Ô Bienheureux ! ô Lumineux ! Fils du Très-Haut !\r\nReçois ce pur cristal et ces sardoines claires !\r\nImmaculé, né d'une vierge sans défaut,\r\nReçois ce clair cristal et ces sardoines pures !"
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 116,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.116.1/?format=api"
},
{
"book": 1,
"fragment": 116,
"sub_fragment": "",
"number": 2,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.116.2/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 650,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 117,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.117/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A062.jpg/pct:11.119248270764722,15.029273208332942,69.49716138794307,2.5885923413371437/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2319/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n ἔβλεψε τυφλὸς ἐκ τόκου μεμυσμένος,\n Χριστὸς γὰρ ἦλθεν ἡ πανόμματος χάρις:\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2321/?format=api",
"language": "eng",
"text": "On the Blind Man \n\nThe blind, whose eyes were closed from birth, saw; for Christ came, the Grace that is all eyes."
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/10622/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Il a recouvré la vue, cet aveugle dont les yeux étaient fermés depuis sa naissance ; car le Christ est venu, le Christ, cette grâce qui est tout yeux."
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/10623/?format=api",
"language": "fra",
"text": "L'aveugle-né, ses yeux enfin s'ouvrent au jour,\r\nCar Jésus vint. Il est le Jour ; Il est l'Amour."
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 117,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.117.1/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 651,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 118,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.118/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A062.jpg/pct:10.828596421858308,16.978972026509894,70.6068964999262,10.532892975095956/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2322/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n ἤγειρεν ἡμῖν τῶν παθῶν τρικυμίαν\n ἐχθρὸς κάκιστος, πνευματώσας τὸν σάλον,\n ὅθεν ταράσσει καὶ βυθίζει καὶ βρέχει\n τὸν φόρτον ἡμῶν ψυχικῆς τῆς ὁλκάδος:\n\n ἀλλ᾽, ὦ γαλήνη καὶ στορεστὰ τῆς ζάλης,\nσύ, Χριστέ, δείξαις ἀβρόχους ἁμαρτίας,\nτῷ σῷ πρὸς ὅρμῳ προσφόρως προσορμίσας,\n ἐχθρὸν δὲ τοῦτον συμφοραῖς βεβρεγμένον.\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2323/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Prière. \n\nIl a suscité en nous un ouragan de passions, nottre ennemi le plus mauvais, en soulevant au souffle des vents ces flots dont il secoue, submerge et inonde la cargaison de notre navire spirituel. Mais toi, calme serein qui apaises la tempête, ô Christ, daigne mettre les pécheurs à l'abri des eaux, reçois-les heureusement au mouillage dans ton part et fais que, pour leur bien, ce méchant, leur ennemi, soit englouti par les flots. "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2324/?format=api",
"language": "eng",
"text": "Prayers \n\nOur wicked enemy raised a tempest of passions, \nrousing the sea with his winds ; whence he tosses and submerges and floods the cargo of our ship the soul. But, do thou, Ο Christ, calm and stiller of tempest, anchoring us safely in thy harbour, show our sins dry and this our enemy soaked with disaster. "
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 118,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.118.1/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 652,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 119,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.119/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A062.jpg/pct:11.210194381546627,26.85203379597777,62.63766432126049,49.67973754100923/full/0/default.jpg",
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A063.jpg/pct:29.84650201984683,10.379290753065787,52.448975188115945,6.788665879574969/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2325/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n βίβλος Πατρικίοιο θεουδέος ἀρητῆρος,\nὃς μέγα ἔργον ἔρεξεν, ὁμηρείης ἀπὸ βίβλου\n κυδαλίμων ἐπέων τεύξας ἐρίτιμον ἀοιδήν,\n πρήξιας ἀγγέλλουσαν ἀνικήτοιο Θεοῖο:\n\n ὡς μόλεν ἀνθρώπων ἐς ὁμήγυριν, ὡς λάβε μορφὴν\n ἀνδρομέην, καὶ γαστρὸς ἀμεμφέος ἔνδοθι κούρης\nκρύπτετο τυτθὸς ἐών, ὃν ἀπείριτος οὐ χάδε κύκλος:\nἠδ᾽ ὡς παρθενικῆς θεοκύμονος ἔσπασε μαζὸν\n παρθενίοιο γάλακτος ἀναβλύζοντα ῥέεθρον\n\n ὡς κτάνεν Ἡρώδης ἀταλάφρονας εἰσέτι παῖδας\n\n νήπιος, ἀθανάτοιο Θεοῦ διζήμενος οἶτον\nὥς μιν Ἰωάννης λοῦσεν ποταμοῖο ῥεέθροις:\nὥς τε δυώδεκα φῶτας ἀμύμονας ἔλλαβ᾽ ἑταίρους:\n ὅσσων τ᾽ ἄρτια πάντα Θεὸς τεκτήνατο γυῖα,\n\n νούσους τ᾽ ἐξελάσας στυγερὰς βλεφάρων τ᾽ ἀλαωτύν,\nἠδ᾽ ὅππως ῥείοντας ἀπέσβεσεν αἵματος ὁλκοὺς\n ἁψαμένης ἑανοῖο πολυκλαύτοιο γυναικός:\nἠδ᾽ ὅσσους μοίρῃσιν ὑπ᾽ ἀργαλέῃσι δαμέντας\n ἤγαγεν ἐς φάος αὖθις ἀπὸ χθονίοιο βερέθρου:\n\n ὥς τε πάθους ἁγίου μνημήια κάλλιπεν ἄμμιν\nὥς τε βροτῶν ὑπὸ χερσὶ τάθη κρυεροῖς ἐνὶ δεσμοῖς,\nαὐτὸς ἑκών οὐ γάρ τις ἐπιχθονίων πολεμίζοι\nὑψιμέδοντι Θεῷ, ὅτε μὴ αὐτός γε κελεύοι:\nὡς θάνεν, ὡς Ἀίδαο σιδήρεα ῥῆξε θύρετρα,\n\n κεῖθεν δὲ ψυχὰς θεοπειθέας οὐρανὸν εἴσω\n ἤγαγεν ἀχράντοισιν ὑπ᾽ ἐννεσίῃσι τοκῆος,\n ἀνστὰς ἐν τριτάτᾐ φαεσιμβρότῳ ἠριγενείῃ\n ἀρχέγονον βλάστημα θεοῦ γενετῆρος ἀνάρχου.\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2326/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Argument analytique des Centons d'Homère. \n\nVoici ce livre du pieux Patricius, qui a mené à bien une grande œuvre en composant avec les poèmes d'Homère un chant précieux, formé de vers illustres, qui célèbre les actes du Dieu invincible : comment il est venu dans la société des hommes ; comment il prit une forme humaine et se cacha dans le sein d'une vierge immaculée, en se faisant tout petit, lui qu'un cercle infini n'avait pu jusque-là contenir ; puis, comment il suça la mamelle de la vierge qui avait conçu un dieu, source d'où jaillissaient les flots d'un lait virginal ; comment Hérode mit à mort des enfants encore en bas âge : l'insensé, qui cherchait à faire périr un dieu immortel ; comment Jean le baptisa dans les eaux du fleuve ; comment il prit pour compagnons douze hommes irréprochables ; à combien d'infirmes le dieu rendit l'usage de tous leurs membres, en chassant leurs odieuses maladies ou la cécité de leurs yeux ; puis, comment il arrèta les flots de sang que perdait une femme gémissante, dès qu'elle eut touché ses vêtements ; combien de gens domptés par un destin rigoureux il ramena au jour du fond des abîmes souterrains ; comment il nous a laissé des souvenirs de sa sainte passion ; comment il fut, par des mains de mortels, étendu dans des liens cruels, - de son plein gré, car nul parmi les habitants de la terre ne pourrait lutter contre un dieu tout-puissant, si lui-même ne le voulait ainsi ; comment il mourut ; comment il brisa les portes de fer de Hadès et comment, par les ordres augustes de son père, il ramena des enfers au ciel les âmes des hommes pieux, étant ressuscité à la troisième aurore qui éclaira les mortels, lui, le rejeton qu'engendra au commencement des temps le Dieu qui n'avait pas eu de commencement. "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2327/?format=api",
"language": "eng",
"text": "The Argument, an eloquent Apology, of a \nHomeric Cento \n\nThe book of Patricius, the God-fearing priest, who performed a great task, composing from the works of Homer a glorious song of splendid verses, announcing the deeds of the invincible God; how He came to the company of men and took human form, and was hidden when an infant in the blameless womb of a Virgin, He whom the infinite universe cannot hold; and how He sucked from the breast of the Virgin, once great with child from God, the stream of maiden milk it spouted; how Herod, in his folly seeking the death of the immortal God, slew the still \ntender babes; how John washed Him in the waters of the river ; how He took to Him His twelve excellent companions; the limbs of how many He made whole, driving out loathly diseases, and darkness of sight, and how He stayed the running stream of blood in the weeping woman who touched His raiment; and how many victims of the cruel fates He brought back to the light from the dark pit; and how He left us memorials of His holy Passion; how by the hands of men He was tortured by cruel bonds, by His own will, for no mortal man could war with God who ruleth on high, unless He Himself decreed it; how He died and burst the iron gates of Hell and led thence into Heaven by the immaculate command of His Father the faithful spirits, having arisen on the third morn, the primal offspring of the Father who hath no beginning."
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 119,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.119.1/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 653,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 120,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.120/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A063.jpg/pct:26.246829058349576,16.818472187928485,56.407531481739646,22.124686492296664/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2328/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n εἰ φρικτὸν ἐν γῇ τοῦ Θεοῦ ζητεῖς θρόνον,\n ἰδὼν τὸν οἶκον θαύμασον τῆς παρθένου:\nἡ γὰρ φέρουσα τὸν Θεὸν ταῖς ἀγκάλαις,\n φέρει τὸν αὐτὸν εἰς τὸ τοῦ τόπου σέβας:\n\n ἐνταῦθα τῆς γῆς οἱ κρατεῖν τεταγμένοι\nτὰ σκῆπτρα πιστεύουσι τῆς νίκης ἔχειν\nἐνταῦθα πολλὰς κοσμικὰς περιστάσεις\nὁ πατριάρχης ἀγρυπνῶν ἀνατρέπει:\nοἱ βάρβαροι δὲ προσβαλόντες τῇ πόλει,\n\n αὐτὴν στρατηγήσασαν ὡς εἶδον μόνον,\n ἔκαμψαν εὐθὺς τοὺς ἀκαμπεῖς αὐχένας.\n\n "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2329/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Inscription des Blachernes : iambes. \n\nSi vous cherchez sur la terre le trône formidable de Dieu, voyez la demeure de la Vierge et admirez-la ; car celle qui porte Dieu dans ses bras l'apporte dans la majesté de ce lieu. C'est là que ceux qui ont reçu mission de commander sur la terre ont l'assurance de tenir le sceptre de la victoire ; c'est là que de nombreuses calamités suspendues sur le monde sont détournées par le patriarche vigilant. Quant aux barbares qui attaquaient la ville, en la voyant seule à la tête de nos armées, ils ont aussitôt fléchi leurs cous inflexibles. "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2330/?format=api",
"language": "eng",
"text": "In Blachernae, in the Church of the Virgin \n\nIf thou seekest the dread throne of God on Earth, marvel as thou gazest on the house of the Virgin. For she who beareth God in her arms, beareth Him to the glory of this place. Here they who are set up to rule over the Earth believe that their sceptres are rendered victorious. Here the Patriarch, ever wakeful, averts many catastrophes in the world. The barbarians, attacking the city, on only seeing Her at the head of the army bent at once their stubborn necks. \n"
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 120,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.120.1/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 654,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 121,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.121/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A063.jpg/pct:25.06200235379537,38.12083733907344,59.89809654867895,26.69294159799356/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2331/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n ἔδει γενέσθαι δευτέραν Θεοῦ πύλην\n τῆς παρθένου τὸν οἶκον, ὡς καὶ τὸν τόκον\n κιβωτὸς ὤφθη τῆς πρὶν ἐνθεεστέρα,\nοὐ τὰς πλάκας φέρουσα τὰς θεογράφους,\n\n ἀλλ᾽ αὐτὸν ἔνδον τὸν Θεὸν δεδεγμένη.\n ἐνταῦθα κρουνοὶ σαρκικῶν καθαρσίων,\n καὶ ψυχικῶν λύτρωσις ἀγνοημάτων\n ὅσαι γάρ εἰσι τῶν παθῶν περιστάσεις,\nβλύζει τοσαύτας δωρεὰς τῶν θαυμάτων.\n\n ἐνταῦθα νικήσασα τοὺς ἐναντίους,\n ἀνεῖλεν αὐτοὺς ἀντὶ λόγχης εἷς1᾽ ὕδωρ:\n τροπῆς γὰρ ἀλλοίωσιν οὐκ ἔχει μόνην,\n Χριστὸν τεκοῦσα καὶ κλονοῦσα βαρβάρους,\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2332/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Sur la même église. \n\nIl fallait qu'il y eût une seconde porte de Dieu : la demeure de la Vierge, comme le fut aussi son enfantement. Une arche est apparue, plus divine que celle d'autrefois; elle ne contient pas les tables où Dieu a écrit ses lois, mais c'est Dieu lui-même qu'elle a reçu dans son sein. C'est ici que l'on trouve les sources des purifications charnelles et la rédemption des erreurs spirituelles. Autant de fois, en effet, nous subissons l'assaut des passions autant de fois elle fait jaillir la faveur de ses miracles. C'est ici qu'elle a vaincu nos ennemis et que, pour les anéantir, au lieu de les frapper de la lance elle les a précipités dans les eaux. Ce n'est pas une fois seulement qu'elle aura changé l'ordre naturel des choses, cette femme qui a enfanté un dieu et qui met les barbares en fuite. "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2333/?format=api",
"language": "eng",
"text": "In the same Church \n\nThe house of the Virgin, like her Son, was \ndestined to become a second gate of God. An ark hath appeared holier than that of old, not containing the tables written by God's hand but having received within it God himself. Here are fountains of purification from the flesh, here is redemption of errors of the soul. There is no evil circumstance, but from Her gusheth a miraculous gift to cure it. Here, when She overthrew the foe, She destroyed them by water, not by the spear. She hath not one method of defeat alone, who bore Christ and putteth the barbarians to flight."
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 121,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.121.1/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 655,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 122,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.122/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A063.jpg/pct:24.952122865974612,64.26960082781122,47.50312884362257,6.050767414403769/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2334/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n αὕτη τεκοῦσα παρθένος πάλιν μένει:\n καὶ μὴ θροηθῇς: ἔστι γὰρ τὸ παιδίον\nθεός, θελήσας προσλαβέσθαι σαρκίον.\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2335/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Sur la Mère de Dieu portant le Christ. \n\nElle a eu un fils, et pourtant elle est vierge. Mais n'en soyez point étonnés : cet enfant est un dieu qui a voulu revêtir une forme charnelle. "
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2336/?format=api",
"language": "eng",
"text": "On the Virgin and Child \n\nThis is she who bore a child and remained a Virgin. Wonder not thereat, for the Child is God, who consented to put on flesh. "
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/125/?format=api",
"tlg_id": "tlg-9017",
"names": [
{
"name": "Michael Chartophylax",
"language": "lat"
},
{
"name": "Michele Cartofilace",
"language": "ita"
},
{
"name": "Michael Chartophylax",
"language": "eng"
},
{
"name": "Michel l'Archiviste",
"language": "fra"
},
{
"name": "Μιχαήλ Χαρτοφύλαξ",
"language": "grc"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [
"https://anthologiagraeca.org/api/keywords/149/?format=api"
],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 122,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.122.1/?format=api"
},
{
"book": 1,
"fragment": 122,
"sub_fragment": "",
"number": 2,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.122.2/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [
{
"title": "Sur l'auteur Michael Chartophylax",
"url": "https://catalog.perseus.org/catalog/urn:cite:perseus:author.934"
}
],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 656,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/9/?format=api",
"number": 1
},
"fragment": 123,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:1.123/?format=api",
"manuscripts": [
"http://digi.ub.uni-heidelberg.de/iiif/2/cpgraec23%3A063.jpg/pct:25.153529581297075,69.86167067281875,62.68572692439296,6.345926800472262/full/0/default.jpg"
],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2337/?format=api",
"language": "grc",
"text": "\n πέτρα τρισμακάριστἐ θεόσσυτον αἷμα λαχοῦσα,\n οὐρανίη γενεή σε πυρίπνοος ἀμφιπολεύει,\n καὶ χθονὸς ἐνναετῆρες ἀνάκτορες ὑμνοπολοῦσι."
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/2339/?format=api",
"language": "eng",
"text": "On the Rock of Calvary \n\nThrice-blessed rock, who didst receive the blood \nthat issued from God, the fiery children of Heaven guard thee around, and Kings, inhabitants of the Earth, sing thy praise."
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/10625/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Rocher, heureux rocher, lavé du sang de Dieu,\r\nSur toi veille une cohorte d'anges de feu,\r\nEt les rois de la terre honorent ton saint lieu."
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/10627/?format=api",
"language": "fra",
"text": "Ô rocher trois fois heureux, qui as eu le bonheur de recevoir le sang versé par un dieu, des êtres de race céleste, au souffle de feu, volent sans cesse autour de toi et les souverains qui habitent la terre chantent des hymnes en ton honneur."
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/121/?format=api",
"tlg_id": "tlg-4042",
"names": [
{
"name": "Sofrónio de Jerusalém",
"language": "por"
},
{
"name": "Sophrone de Jérusalem",
"language": "fra"
},
{
"name": "Sofronio I de Jerusalén",
"language": "spa"
},
{
"name": "Sophronius of Jerusalem",
"language": "eng"
},
{
"name": "Sofronio di Gerusalemme",
"language": "ita"
},
{
"name": "Sophronius Hierosolymitanus",
"language": "lat"
},
{
"name": "Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων",
"language": "grc"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 1,
"fragment": 123,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:1.123.1/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 383,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/7/?format=api",
"number": 2
},
"fragment": 1,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:2.1/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1440/?format=api",
"language": "grc",
"text": "ἔκφρασις τῶν ἀγαλμάτων τῶν εἰς τὸ δημόσιον γυμνάσιον τοῦ ἐπικαλουμένου Ζευξίππου.\n\nΔηΐφοβος μὲν πρῶτος ἐυγλύπτῳ ἐπὶ βωμῷ\nἵστατο, τολμήεις, κεκορυθμένος, ὄβριμος ἥρως,\nτοῖος ἐών, οἷός περ ἐπορνυμένῳ Μενελάῳ\nπερθομένων ἤντησεν ἑῶν προπάροιθε μελάθρων.\nἵστατο δὲ προβιβῶντι πανείκελος: εὖ δ᾽ ἐπὶ κόσμῳ\nδόχμιος ἦν, μανίῃ δὲ κεκυφότα νῶτα συνέλκων\nδριμὺ μένος ξυνάγειρεν: ἕλισσε δὲ φέγγος ὀπωπῆς,\nοἷά τε δυσμενέων μερόπων πεφυλαγμένος ὁρμήν.\nλαιῇ μὲν σάκος εὐρὺ προΐσχετο, δεξιτερῇ δὲ\nφάσγανον ὑψός1᾽ ἄειρεν ἔμελλε δὲ μαινομένη χείρ\nἀνέρος ἀντιβίοιο κατὰ χροὸς ἆορ ἐλάσσαι:\nἀλλ᾽ οὐ χαλκὸν ἔθηκε φύσις πειθήμονα λύσσῃ.\nΚεκροπίδης δ᾽ ἤστραπτε, νοήμονος ἄνθεμα Πειθοῦς,\nΑἰσχίνης: λασίης δὲ συνείρυε κύκλα παρειῆς,\nοἷα πολυτροχάλοισιν ἀεθλεύων ἀγορῇσιν\nστείνετο γὰρ πυκινῇσι μεληδόσιν. ἄγχι δ᾽ ἐκείνου\nἦεν Ἀριστοτέλης, σοφίης πρόμος: ἱστάμενος δὲ\nχεῖρε περιπλέγδην συνεέργαθεν, οὐδ᾽ ἐνὶ χαλκῷ\nἀφθόγγῳ φρένας εἶχεν ἀεργέας, ἀλλ᾽ ἔτι βουλὴν [p. 60]\nσκεπτομένῳ μὲν ἔικτο: συνιστάμεναι δὲ παρειαὶ\nἀνέρος ἀμφιέλισσαν ἐμαντεύοντο μενοινήν,\nκαὶ τροχαλαὶ σήμαινον ἀολλέα μῆτιν ὀπωπαί.\nκαὶ Παιανιέων δημηγόρος ἔπρεπε σάλπιγξ,\nῥήτρης εὐκελάδοιο πατὴρ σοφός, ὁ πρὶν Ἀθήναις\nπειθοῦς θελξινόοιο νοήμονα πυρσὸν ἀνάψας.\nἀλλ᾽ οὐκ ἠρεμέων διεφαίνετο, πυκνὰ δὲ βουλὴν\nἐστρώφα, πυκινὴν γὰρ ἐείδετο μῆτιν ἑλίσσειν,\nοἷα κατ᾽ εὐόπλων τεθοωμένος Ἠμαθιήων.\nἦ τάχα κεν κοτέων τροχαλὴν ἐφθέγγετο φωνήν,\nἄπνοον αὐδήεντα τιθεὶς τύπον ἀλλὰ ἑ τέχνη\nχαλκείης ἐπέδησεν ὑπὸ σφραγῖδα σιωπῆς.\nἵστατο δ᾽ Εὐρίποιο φερώνυμος: ὡς δὲ δοκεύω,\nλάθρῃ ὑπὸ κραδίην τραλικαῖς ὡμίλεε Μούσαις,\nἔργα σαοφροσύνης διανεύμενος: ἦν γὰρ ἰδέσθαι\nοἷὰ τέ που θυμέλῃσιν ἐν Ἀτθίσι θύρσα τινάσσων.\nδάφνῃ μὲν πλοκαμῖδα Παλαίφατος ἔπρεπε μάντις\nστεψάμενος, δόκεεν δὲ χέειν μαντώδεα φωνήν.\nἩσίοδος δ᾽ Ἀσκραῖος ὀρειάσιν εἴδετο Μούσαις\nφθεγγόμενος, χαλκὸν δὲ βιάζετο θυιάδι λύσσῃ,\nἔνθεον ἱμείρων ἀνάγειν μέλος. ἐγγύθι δ᾽ αὐτοῦ\nμαντιπόλος πάλιν ἄλλος ἔην Φοιβηίδι δάφνῃ [p. 62]\nκοσμηθεὶς Πολύειδος: ἀπὸ στομάτων δὲ τινάξαι\nἤθελε μὲν κελάδημα θεοπρόπον ἀλλὰ ἑ τέχνη\nδεσμῷ ἀφωνήτῳ κατερήτυεν. οὐδὲ σὺ μολπῆς\nεὔνασας ἁβρὸν ἔρωτα, Σιμωνίδη, ἀλλ᾽ ἔτι χορδῆς\nἱμείρεις, ἱερὴν δὲ λύρην οὐ χερσὶν ἀράσσεις.\nὤφελεν ὁ πλάσσας σε, Σιμωνίδη, ὤφελε χαλκῷ\nσυγκεράσαι μέλος ἡδύ: σὲ δ᾽ ἂν καὶ χαλκὸς ἀναυδὴς\nαἰδόμενος, ῥυθμοῖσι λύρης ἀντήχεε μολπήν.\nἦν μὲν Ἀναξιμένης νοερὸς σοφός: ἐν δὲ μενοινῇ\nδαιμονίης ἐλέλιζε νοήματα ποικίλα βουλῆς.\nΘεστορίδης δ᾽ ἄρα μάντις ἐύσκοπος ἵστατο Κάλχας,\nοἷά τε θεσπίζων, ἐδόκει δέ τε θέσφατα κεύθειν,\nἢ στρατὸν οἰκτείρων Ἑλλήνιον, ἢ ἔτι θυμῷ\nδειμαίνων βασιλῆα πολυχρύσοιο Μυκήνης.\nΔέρκεό μοι σκύμνον πτολιπόρθιον Αἰακιδάων,\nΠύρρον Ἀχιλλείδην, ὅσον ἤθελε χερσὶν ἑλίσσειν\nτεύχεα χαλκήεντα, τὰ μὴ οἱ ὤπασε τέχνη:\nγυμνὸν γάρ μιν ἔτευξεν ὁ δ᾽ ὑψόσε φαίνετο λεύσσων,\nοἷά περ ἠνεμόεσσαν ἐς Ἴλιον ὄμμα τιταίνων.\nἧστο δ᾽ Ἀμυμώνη ῥοδοδάκτυλος: εἰσοπίσω μὲν\nβόστρυχον ἀκρήδεμνον ἑῆς συνέεργεν ἐθείρης:\nγυμνὸν δ᾽ εἶχε μέτωπον ἀναστέλλουσα δ᾽ ὀπωπὰς\nεἰνάλιον σκοπίαζε μελαγχαίτην παρακοίτην.\nἐγγύθι δ᾽ εὐρύστερνος ἐφαίνετο Κυανοχαίτης\nγυμνὸς ἐών, πλόκαμον δὲ καθειμένον εἶχεν ἐθείρης, [p. 64]\nκαὶ διερὸν δελφῖνα προΐσχετο, χειρὶ κομίζων\nδῶρα πολυζήλοιο γάμων μνηστήρια κούρης.\nΠιερικὴ δὲ μέλισσα λιγύθροος ἕζετο Σαπφὼ\nΛεσβιάς, ἠρεμέουσα: μέλος δ᾽ εὔϋμνον ὑφαίνειν\nσιγαλέαις δοκέεσκεν ἀναψαμένη φρένα Μούσαις.\nΦοῖβος δ᾽ εἱστήκει τριποδηλάλος: ἦν δ᾽ ἄρα χαίτης\nεἰσοπίσω σφίγξας ἄδετον πλόκον ἀλλ᾽ ἐνὶ χαλκῷ\nγυμνὸς ἔην, ὅτι πᾶσιν ἀνειρομένοισιν Ἀπόλλων\nγυμνῶσαι δεδάηκεν ἀληθέα δήνεα Μοίρης,\nἢ ὅτι πᾶσιν ὁμῶς ἀναφαίνεται: ἠέλιος γὰρ\nΦοῖβος ἄναξ, καθαρὴν δὲ φέρει τηλέσκοπον αἴγλην.\nἄγχι δὲ Κύπρις ἔλαμπεν ἔλειβε δὲ νώροπι χαλκῷ\nἀγλαΐης ῥαθάμιγγας: ἀπὸ στέρνοιο δὲ γυμνὴ\nφαίνετο μέν, φᾶρος δὲ συνήγαγεν ἄντυγι μηρῶν,\nχρυσείῃ πλοκαμῖδας ὑποσφίγξασα καλύπτρῃ.\nΚλεινιάδην δὲ τέθηπα, περιστίλβοντα νοήσας\nἀγλαΐῃ χαλκῷ γὰρ ἀνέπλεκε κάλλεος αὐγὴν,\nτοῖος ἐὼν, οἷός περ ἐν Ἀτθίδι, μητέρι μύθων,\nἀνδράσι Κεκροπίδῃσι πολύφρονα μῆτιν ἐγείρων.\nΧρύσης δ᾽ αὖθ᾽ ἱερεὺς πέλας ἵστατο, δεξιτερῇ μὲν\nσκῆπτρον ἀνασχόμενος Φοιβήϊον, ἐν δὲ καρήνῳ\nστέμμα φέρων μεγέθει δὲ κεκασμένος ἔπρεπε μορφῆς,\nοἷά περ ἡρώων ἱερὸν γένος: ὡς δοκέω δέ, [p. 66]\nἈτρείδην ἱκέτευε: βαθὺς δὲ οἱ ἤνθεε πώγων,\nκαὶ ταναῆς ἄπλεκτος ἐσύρετο βότρυς ἐθείρης.\nΚαῖσαρ δ᾽ ἐγγὺς ἔλαμπεν Ἰούλιος, ὅς ποτε Ῥώμην\nἀντιβίων ἔστεψεν ἀμετρήτοισι βοείαις.\nαἰγίδα μὲν βλοσυρῶπιν ἐπωμαδὸν ἦεν ἀείρων,\nδεξιτερῇ δὲ κεραυνὸν ἀγάλλετο χειρὶ κομίζων,\nοἷα Ζεὺς νέος ἄλλος ἐν Αὐσονίοισιν ἀκούων.\nεἱστήκει δὲ Πλάτων θεοείκελος, ὁ πρὶν Ἀθήναις\nδείξας κρυπτὰ κέλευθα θεοκράντων ἀρετάων.\nἄλλην δ᾽ εὐπατέρειαν ἴδον χρυσῆν Ἀφροδίτην,\nγυμνὴν παμφανόωσαν ἐπὶ στέρνων δὲ θεαίνης\nαὐχένος ἐξ ὑπάτοιο χυθεὶς ἐλελίζετο κεστός.\nἵστατο δ᾽ Ἑρμαφρόδιτος ἐπήρατος, οὔθ᾽ ὅλος ἀνήρ,\nοὐδὲ γυνή: μικτὸν γὰρ ἔην βρέτας ἦ τάχα κοῦρον\nΚύπριδος εὐκόλποιο καὶ Ἑρμάωνος ἐνίψεις:\nμαζοὺς μὲν σφριγόωντας ἐδείκνυεν, οἷά τε κούρη:\nσχῆμα δὲ πᾶσιν ἔφαινε φυτοσπόρον ἄρσενος αἰδοῦς,\nξυνῆς ἀγλαΐης κεκερασμένα σήματα φαίνων.\nπαρθενικὴ δ᾽ Ἤριννα λιγύθροος ἕζετο κούρη,\nοὐ μίτον ἀμφαφόωσα πολύπλοκον, ἀλλ᾽ ἐνὶ σιγῇ\nΠιερικῆς ῥαθάμιγγας ἀποσταλάουσα μελίσσης. [p. 68]\nμήτε λίπῃς Τέρπανδρον ἐΰθροον, οὗ τάχα φαίης\nἔμπνοον, οὐκ ἄφθογγον ἰδεῖν βρέτας: ὡς γὰρ ὀίω,\nκινυμέναις πραπίδεσσιν ἀνέπλεκε μύστιδα μολπήν,\nὥς ποτε δινήεντος ἐπ᾽ Εὐρώταο ῥοάων\nμυστιπόλῳ φόρμιγγι κατεπρήϋνεν ἀείδων\nἀγχεμάχων κακότητας Ἀμυκλαίων ναετήρων.\nἨγασάμην δ᾽ ὁρόων σε, Περίκλεες, ὅττι καὶ αὐτῷ\nχαλκῷ ἀναυδήτῳ δημηγόρον ἦθος ἀνάπτεις,\nὡς ἔτι Κεκροπίδῃσι θεμιστεύων πολιήταις,\nἢ μόθον ἐντύνων Πελοπήιον. ἱστάμενος δὲ\nἔπρεπε Πυθαγόρας, Σάμιος σοφός, ἀλλ᾽ ἐν Ὀλύμπῳ\nἐνδιάειν ἐδόκευε, φύσιν δ᾽ ἐβιάζετο χαλκοῦ,\nπλημμύρων νοερῇσι μεληδόσιν: ὡς γὰρ ὀίω,\nοὐρανὸν ἀχράντοισιν ἐμέτρεε μοῦνον ὀπωπαῖς.\nΣτησίχορον δ᾽ ἐνόησα λιγύθροον, ὅν ποτε γαῖα\nΣικελικὴ μὲν ἔφερβε, λύρης δ᾽ ἐδίδαξεν Ἀπόλλων\nἁρμονίην, ἔτι μητρὸς ἐνὶ σπλάγχνοισιν ἐόντα:\nτοῦ γὰρ τικτομένοιο καὶ ἐς φάος ἄρτι μολόντος\nἔκποθεν ἠερόφοιτος ἐπὶ στομάτεσσιν ἀηδὼν\nλάθρῃ ἐφεζομένη λιγυρὴν ἀνεβάλλετο μολπήν.\nχαῖρέ μοι Ἀβδήρων Δημόκριτε κῦδος ἀρούρης,\nὅττι σὺ καλλιτόκοιο φυῆς ἐφράσσαο θεσμούς,\nλεπτὰ διακρίνων πολυΐδμονος ὄργια Μούσης:\nαἰεὶ δὲ σφαλερὰς ἐγέλας βιότοιο κελεύθους,\nεὖ εἰδὼς ὅτι πάντα γέρων παραμείβεται Αἰών. [p. 70]\nἩρακλέης δ᾽ ἀνίουλον ἐδείκνυε κύκλον ὑπήνης,\nμῆλα λεοντοφόνῳ παλάμᾐ χρύσεια κομίζων,\nγαίης ὄλβια δῶρα Λιβυστίδος. ἐγγύθι δ᾽ αὐτοῦ\nΠαλλάδος ἀρήτειρα παρίστατο, παρθένος Αὔγη,\nφᾶρος ἐπιστείλασα κατωμαδὸν οὐ γὰρ ἐθείρας\nκρηδέμνῳ συνέεργεν: ἑὰς δ᾽ ἀνετείνετο χεῖρας,\nοἷά τε κικλήσκουσα Διὸς γλαυκώπιδα κούρην,\nἈρκαδικῆς Τεγέης ὑπὸ δειράδος. ἵλαθι, γαίης\nΤρωϊάδος βλάστημα σακεσπάχον, ἵλαθι, λάμπων\nΑἰνεία Τρώων βουληφόρε: σαῖς γὰρ ὀπωπαῖς\nἀγλαΐης πνείουσα σοφὴ. περιλείβεται αἰδώς,\nθέσκελον ἀγγέλλουσα γένος χρυσῆς Ἀφροδίτης.\nἨγασάμην δὲ Κρέουσαν ἰδὼν πενθήμονι κόσμῳ,\nσύγγαμον Αἰνείαο κατάσκιον ἀμφὶ γὰρ αὐταῖς\nἀμφοτέραις κρήδεμνον ἐφελκύσσασα παρειαῖς,\nπάντα πέριξ ἐκάλυψε ποδηνεκέι χρόα πέπλῳ,\nοἷά τε μυρομένη: τὰ δὲ χάλκεα δάκρυα νύμφης\nἌρεϊ δουρίκτητον ἐμαντεύοντο τιθήνην,\nἼλιον Ἀργείοισιν ἐελμένον ἀσπιδιώταις,\n%2οὔθ᾽ Ἕλενος κοτέων ἀπεπαύετο: πατρίδι νηλὴς\nφαίνετο δινεύων ἔτι που χόλον ἦν μὲν ἀείρων\nδεξιτερῇ φιάλην ἐπιλοίβιον: ὡς δοκέω δέ,\nἐσθλὰ μὲν Ἀργείοις μαντεύετο, καδδὲ τιθήνης\nἀθανάτοις ἠρᾶτο πανύστατα πήματα φαίνειν.\nἈνδρομάχη δ᾽ ἕστηκε ῥοδόσφυρος Ἠετιώνη,\nοὔτι γόον σταλάουσα πολύστονον ὡς γὰρ ὀίω,\nοὔπω ἐνὶ πτολέμῳ κορυθαίολος ἤριπεν Ἕκτωρ,\nοὐδὲ φερεσσακέων ὑπερήνορες υἷες Ἀχαιῶν\nΔαρδανίην ξύμπασαν ἐληΐσσαντο τιθήνην, [p. 72]\nἦν δ᾽ ἐσιδεῖν Μενέλαον ἀρήιον, ἀλλ᾽ ἐπὶ νίκῃ\nγηθόσυνον σχεδόθεν γὰρ ἐθάλπετο χάρματι πολλῷ\nδερκόμενος ῥοδόπηχυν ὁμόφρονα Τυνδαρεώνην.\nἠγασάμην δ᾽ Ἑλένης ἐρατὸν τύπον, ὅττι καὶ αὐτῷ\nχαλκῷ κόσμον ἔδωκε πανίμερον ἀγλαΐη γὰρ\nἔπνεε θερμὸν ἔρωτα. καὶ ἀψύχῳ ἐνὶ τέχνῃ.\nπυκναῖς δὲ πραπίδεσσιν ἀγάλλετο δῖος Ὀδυσσεύς:\nοὐ γὰρ ἔην ἀπάνευθε πολυστρέπτοιο μενοινῆς,\nἀλλ᾽ ἔτι κόσμον ἔφαινε σοφῆς φρενός: ἦν δ᾽ ἐνὶ θυμῷ\nκαγχαλόων Τροίην γὰρ ἐγήθεε πᾶσαν ὀλέσσας\nᾗσι δολοφροσύνῃσι. σὺ δ᾽ Ἕκτορος ἔννεπε μῆτερ,\nτίς σε, πολυτλήμων Ἑκάβη, τίς δάκρυα λείβειν\nἀθανάτων ἐδίδαξεν ἀφωνήτῳ ἐνὶ κόσμῳ;\nοὐδέ σε χαλκὸς ἔπαυσεν ὀιζύος, οὐδέ σε τέχνη\nἄπνοος οἰκτείρασα δυσαλθέος ἔσχεθε λύσσης:\nἀλλ᾽ ἔτι δακρυχέουσα παρίστασαι ὡς δὲ δοκεύω,\nοὐκέτι δυστήνου μόρον Ἕκτορος, οὐδὲ ταλαίνης\nἈνδρομάχης βαρὺ πένθος ὀδύρεαι, ἀλλὰ πεσοῦσαν\nπατρίδα σήν: φᾶρος γὰρ ἐπικρεμὲς ἀμφὶ προσώπῳ\nπήματα μὲν δείκνυσιν, ἀπαγγέλλουσι δὲ πέπλοι\nπένθος ὑποβρύχιον κεχαλασμένοι ἄχρι πεδίλων\nἄλγεϊ γὰρ πυμάτῳ δέδεσαι φρένα, καδδὲ παρειῆς\nδάκρυα μὲν σταλάεις, τὸ δὲ δάκρυον ἔσβεσε τέχνη,\nἄπλετον ἀγγέλλουσα δυσαλθέος αὐχμὸν ἀνίης.\nΚασσάνδρην δ᾽ ἐνόησα θεοπρόπον, ἀλλ᾽ ἐνὶ σιγῇ\nμεμφομένη γενετῆρα, σοφῆς ἀνεπίμπλατο λύσσης.,\nοἷά τε θεσπίζουσα πανύστατα πήματα πάτρης. [p. 74]\nΠύρρος δ᾽ ἄλλος ἔην πτολιπόρθιος: οὐκ ἐπὶ χαίτης\nἱππόκομον τρυφάλειαν ἔχων, οὐκ ἔγχος ἑλίσσων,\nἀλλ᾽ ἄρα γυμνὸς ἔλαμπε, καὶ ἄχνοον εἶχεν ὑπήνην\nδεξιτερὴν δ᾽ ἀνέτεινεν ἑήν, ἐπιμάρτυρα νίκης,\nλοξὰ Πολυξείνην βαρυδάκρυον ὄμματι λεύσσων.\nεἰπέ, Πολυξείνη δυσπάρθενε, τίς τοι ἀνάγκη\nχαλκῷ ἐν ἀφθόγγῳ ;κεκρυμμένα δάκρυα λείβειν;\nπῶς δὲ τεῷ κρήδεμνον ἐπειρύσσασα προσώπῳ\nἵστασαι, αἰδομένῃ μὲν ἀλίγκιος, ἀλλ᾽ ἐνὶ θυμῷ\nπένθος ἔχεις ; μὴ δή σε τεὸν πτολίεθρον ὀλέσσας\nληΐδα Πύρρος ἔχοι Φθιώτιος; οὐδέ σε μορφὴ\nῥύσατο τοξεύσασα Νεοπτολέμοιο μενοινήν,\nἥ ποτε θηρεύσασα τεοῦ γενετῆρα φονῆος\nεἰς λίνον αὐτοκέλευστον ἀελπέος ἦγεν ὀλέθρου.\nναὶ μὰ τὸν ἐν χαλκῷ νοερὸν τύπον, εἴ νύ τε τοίην\nἔδρακε Πύρρος ἄναξ, τάχα κεν ξυνήονα λέκτρων\nἤγετο, πατρῴης προλιπὼν μνημήια μοίρης,\nἨγασάμην δ᾽ Αἴαντα, τὸν ὀβριμόθυμος Ὀιλεὺς\nΛοκρίδος ἐσπέρμηνε πελώριον ἕρκος ἀρούρης.\nφαίνετο μὲν νεότητι κεκασμένος: οὐδὲ γὰρ ἦεν\nἄνθεϊ λαχνήεντι γενειάδος ἄκρα χαράξας:\nγυμνὸν δ᾽ εἶχεν ἅπαν στιβαρὸν δέμας: ἠνορέῃ δὲ\nβεβριθὼς ἐλέλιζε μαχήμονος οἶστρον Ἐνυοῦς.\nΟἰνώνη δὲ χόλῳ φρένας ἔζεεν, ἔζεε πικρῷ\nζήλῳ θυμὸν ἔδουσα, Πάριν δ᾽ ἐδόκευε λαθοῦσα\nὄμματι μαινομένῳ κρυφίην δ᾽ ἤγγειλεν ἀπειλήν,\nδεξιτερῇ βαρύποτμον ἀναινομένη παρακοίτην,\nαἰδομένῳ μὲν ἔοικεν ὁ βουκόλος, εἶχε δ᾽ ὀπωπὴν [p. 76]\nπλαζομένην ἑτέρωσε δυσίμερος: αἴδετο γάρ που\nΟἰνώνην βαρύδακρυν ἰδεῖν, Κεβρηνίδα νύμφην.\nΑὐαλέῳ δὲ Δάρης ἐζώννυτο χεῖρας ἱμάντι,\nπυγμαχίης κήρυκα φέρων χόλον ἠνορέης δὲ\nἔπνεε θερμὸν ἄημα πολυστρέπτοισιν ὀπωπαῖς.\nἜντελλος δέ, Δάρητος ἐναντίον ὄμμα τιταίνων,\nγυιοτόρους μύρμηκας ἐμαίνετο χερσὶν ἑλίσσων\nπυγμαχίης δ᾽ ὤδινε φόνον διψῶσαν ἀπειλήν.\nἦν δὲ παλαισμοσύνην δεδαημένος ὄβριμος ἀνήρ\nεἰ δὲ Φίλων ἤκουε πελώριος, εἴτε Φιλάμμων,\nεἴτε Μίλων Σικελῆς ἔρυμα χθονός, οἶδεν Ἀπόλλων\nοὐ γὰρ ἐγὼ δεδάηκα διακρῖναι καὶ ἀεῖσαι\nοὔνομα θαρσαλέου κλυτὸν ἀνέρος, ἀλλὰ καὶ ἔμπης\nἔπνεεν ἠνορέης: λάσιος δὲ οἱ εἵλκετο πώγων,\nκαὶ φόβον ἠκούτιζον ἀεθλητῆρα παρειαί,\nκαὶ κεφαλῆς ἔφρισσον ἐθειράδες: ἀμφὶ δὲ πυκνοῖς\nμυῶνες μελέεσσιν ἀνοιδαίνοντο ταθέντες\nτρηχαλέοι, δοιοὶ δέ, συνισταμένων παλαμάων,\nεὐρέες ἐσφήκωντο βραχίονες, ἠΰτε πέτραι,\nκαὶ παχὺς ἀλκήεντι τένων ἐπανίστατο νώτῳ,\nαὐχένος εὐγνάμπτοιο περὶ πλατὺν αὐλὸν ἀνέρπων.\nΔέρκεό μοι Χαρίδημον, ὃς Ἀτθίδος ἡγεμονεύων\nΚεκροπίδην στρατὸν εἶχεν ἑῇς πειθήμονα βουλῇς.\nἦ κεν ἰδὼν ἀγάσαιο Μελάμποδα: μαντιπόλου μὲν\nἱερὸν εἶδος ἔφαινεν, ἔοικε δὲ θέσπιδος ὀμφῆς\nσιγηλοῖς στομάτεσσι θεοπρόπον ἄσθμα τιταίνων. [p. 78]\nΠάνθοος ἦν Τρώων βουληφόρος, ἀλλ᾽ ἔτι δεινὴν\nοὔπω μῆτιν ἔπαυσε κατ᾽ Ἀργείων στρατιάων.\nΔημογέρων δὲ νόημα πολύπλοκον εἶχε Θυμοίτης\nἀμφασίης πελάγεσσιν ἐελμένος: ἦ γὰρ ἐῴκει\nσκεπτομένῳ τινὰ μῆτιν ἔτι Τρώεσσιν ὑφαίνειν.\nΛάμπων δ᾽ ἀχνυμένῳ ἐναλίγκιος ἦεν ἰδέσθαι:\nοὐ γὰρ ἔτι φρεσὶν εἶχε κυλινδομένοιο κυδοιμοῦ\nτειρομένοις Τρώεσσι τεκεῖν παιήονα βουλήν.\nεἱστήκει Κλυτίος μὲν ἀμήχανος: εἶχε δὲ δοιὰς\nχεῖρας ὁμοπλεκέας, κρυφίης κήρυκας ἀνίης.\nχαῖρε φάος ῥήτρης Ἰσόκρατες, ὅττι σὺ χαλκῷ\nκόσμον ἄγεις: δοκέεις γὰρ ἐπίφρονα μήδεα φαίνειν,\nεἰ καὶ ἀφωνήτῳ σε πόνῳ χαλκεύσατο τέχνη.\nἔστενε δ᾽ Ἀμφιάρηος ἔχων πυριλαμπέα χαίτην\nστέμματι δαφναίῳ: κρυφίην δ᾽ ἐλέλιζεν ἀνίην,\nθεσπίζων, ὅτι πᾶσι βοόκτιτος ἀνδράσι Θήβη\nἀνδράσιν Ἀργείοισιν ὑπότροπον ἦμαρ ὀλέσσει.\nἀγλαὸς εἱστήκει χρησμηγόρος, ὅντινά φασιν\nμαντιπόλου γενετῆρα θεοφραδέος Πολυείδου:\nεὐπετάλῳ δὲ κόμας ἐστεμμένος ἔπρεπε δάφνῃ.\nεἶδον ἀκερσεκόμην Ἕκατον θεόν, εἶδον ἀοιδῆς\nκοίρανον, ἀδμήτοισι κεκασμένον ἄνθεσι χαίτην\nεἶχε γὰρ ἀμφοτέροισι κόμης μεμερισμένον ὤμοις\nβόστρυχον αὐτοέλικτον: ἕλισσε δὲ μάντιν ὀπωπήν,\nοἷά τε μαντοσύνῃ μεροπήια πήματα λύων. [p. 80]\nγυμνὸς δ᾽ ὀβριμόθυμος ἔην Τελαμώνιος Αἴας,\nμήπω πρῶτον ἴουλον ἔχων ἐκέκαστο δὲ μορφῆς\nἄνθεσι πατρῴης: πλοκάμους δ᾽ ἐσφίγγετο μίτρῃ:\nοὐ γὰρ ἔην τρυφάλειαν ἔχων, οὐκ ἔγχος ἑλίσσων,\nοὐ σάκος ἑπταβόειον ἐπωμαδόν, ἀλλὰ τοκῆος\nθαρσαλέην ἀνέφαινεν ἀγηνορίην Τελαμῶνος.\nἵστατο Σαρπηδών, Λυκίων πρόμος: ἠνορέῃ μὲν\nφρικτὸς ἔην ἁπαλοῖς δὲ νεοτρεφέεσσιν ἰούλοις\nοἴνοπος ἄκρα χάρασσε γενειάδος: ἀμφὶ δὲ χαίταις\nεἶχε κόρυν γυμνὸς μὲν ἔην δέμας, ἀλλ᾽ ἐνὶ μορφῇ\nσπέρμα Διὸς σήμαινεν ἀπ᾽ ἀμφοτέρης γὰρ ὀπωπῆς\nμαρμαρυγὴν ἀπέπεμπεν ἐλευθερίου γενετῆρος,\nκαὶ τρίτος ;εὐχαίτης τριποδηλάλος ἦεν Ἀπόλλων,\nκαλὸς ἰδεῖν: πλόκαμος γὰρ ἕλιξ ἐπιδέδρομεν ὤμοις\nἀμφοτέροις: ἐρατὴ δὲ θεοῦ διεφαίνετο μορφή,\nχαλκῷ κόσμον ἄγουσα: θεὸς δ᾽ ἐτίταινεν ὀπωπήν,\nοἷά τε μαντιπόλοισιν ἐπὶ τριπόδεσσι δοκεύων.\nκαὶ τριτάτην θάμβησα πάλιν χρυσῆν Ἀφροδίτην,\nφάρεϊ κόλπον ἔχουσαν ἐπίσκιον ἀμφὶ δὲ μαζοῖς\nκεστὸς ἕλιξ κεχάλαστο, χάρις δ᾽ ἐνενήχετο κεστῷ.\nαἰχμητὴς δ᾽ ἀνίουλος ἐλάμπετο δῖος Ἀχιλλεύς,\nγυμνὸς ἐὼν σαγέων ἐδόκευε μὲν ἔγχος ἑλίσσειν\nδεξιτερῇ, σκαιῇ δὲ σάκος χάλκειον ἀείρειν,\nσχήματι τεχνήεντι: μόθου δ᾽ ἀπέπεμπεν ἀπειλὴν\nθάρσεϊ τολμήεντι τεθηγμένος: αἱ γὰρ ὀπωπαὶ\nγνήσιον ἦθος ἔφαινον ἀρήιον Αἰακιδάων. [p. 82]\nἦν δὲ καὶ Ἑρμείας χρυσόρραπις: ἱστάμενος δὲ\nδεξιτερῇ πτερόεντος ἀνείρυε δεσμὰ πεδίλου,\nεἰς ὁδὸν ἀίξαι λελιημένος: εἶχε γὰρ ἤδη\nδεξιὸν ὀκλάζοντα θοὸν πόδα, τῷ ἔπι λαιὴν\nχεῖρα ταθεὶς ἀνέπεμπεν ἐς αἰθέρα κύκλον ὀπωπῆς,\nοἷά τε πατρὸς ἄνακτος ἐπιτρωπῶντος ἀκούων.\nκαὶ νοερῆς ἄφθεγκτα Λατινίδος ὄργια Μούσης\nἅζετο παπταίνων Ἀπολήιος, ὅντινα μύστην\nΑὐσονὶς ἀρρήτου σοφίης ἐθρέψατο Σειρήν.\nΦοίβου δ᾽ οὐρεσίφοιτος ὁμόγνιος ἵστατο κούρη\nἌρτεμις, ἀλλ᾽ οὐ τόξον ἑκηβόλον, οὐδὲ φαρέτρην\nἰοδόκην ἀνέχουσα κατωμαδὸν ἦν δ᾽ ἐπὶ γούνων\nπαρθένιον λεγνωτὸν ἀναζωσθεῖσα χιτῶνα,\nκαὶ τριχὸς ἀκρήδεμνον ἀνιεμένη πλόκον αὔραις.\nἔμφρονα χαλκὸν Ὅμηρος ἐδείκνυεν, οὔτε μενοινῆς\nἄμμορον, οὔτε νόου κεχρημένον, ἀλλ᾽ ἄρα μούνης\nφωνῆς ἀμβροσίης, ἀνέφαινε δὲ θυιάδα τέχνην.\nἦ καὶ χαλκὸν ἔχευσεν ὁμῆ θεὸς εἴδεϊ μορφῆς:\nοὐ γὰρ ἐγὼ κατὰ θυμὸν ὀίομαι ὅττι μιν ἀνὴρ\nἐργοπόνος χάλκευσε παρ᾽ ἐσχαρεῶνι θαάσσων,\nἀλλ᾽ αὐτὴ πολύμητις ἀνέπλασε χερσὶν Ἀθήνη\nεἶδος ἐπισταμένη τόπερ ᾤκεεν ἐν γὰρ Ὁμήρῳ\nαὐτὴ ναιετάουσα σοφὴν ἐφθέγγετο μολπήν.\nσύννομος Ἀπόλλωνι πατὴρ ἐμός, ἰσόθεος φὼς\nἵστατο θεῖος Ὅμηρος: ἔικτο μὲν ἀνδρὶ νοῆσαι\nγηραλέῳ: τὸ δὲ γῆρας ἔην γλυκύ: τοῦτο γὰρ αὐτῷ [p. 84]\nπλειοτέρην ἔσταζε χάριν: κεκέραστο δὲ κόσμῳ\nαἰδοίῳ τε φίλῳ τε: σέβας δ᾽ ἀπελάμπετο μορφῆς.\nαὐχένι μὲν κύπτοντι γέρων ἐπεσύρετο βότρυς\nχαίτης, εἰσοπίσω πεφορημένος, ἀμφὶ δ᾽ ἀκουὰς\nπλαζόμενος κεχάλαστο: κάτω δ᾽ εὐρύνετο πώγων\nἀμφιταθείς, μαλακὸς δὲ καὶ εὔτροχος: οὐδὲ γὰρ ἦεν\nὀξυτενής, ἀλλ᾽ εὐρὺς ἐπέπτατο, κάλλος ὑφαίνων\nστήθεϊ γυμνωθέντι καὶ ἱμερόεντι προσώπῳ.\nγυμνὸν δ᾽ εἶχε μέτωπον, ἐπ᾽ ἀπλοκάμῳ δὲ μετώπῳ\nἧστο σαοφροσύνη κουροτρόφος: ἀμφὶ δ᾽ ἄρ᾽ ὀφρῦς\nἀμφοτέρας προβλῆτας ἐύσκοπος ἔπλασε τέχνη,\nοὔτι μάτην: φαέων γὰρ ἐρημάδες ἦσαν ὀπωπαί.\nἀλλ᾽ οὐκ ἦν ἀλαῷ ἐναλίγκιος ἀνδρὶ νοῆσαι:\nἕζετο γὰρ κενεοῖς χάρις ὄμμασιν ὡς δὲ δοκεύω,\nτέχνη τοῦτο τέλεσσεν, ὅπως πάντεσσι φανείη\nφέγγος ὑπὸ κραδίην σοφίης ἄσβεστον ἀείρων.\nδοιαὶ μὲν ποτὶ βαιὸν ἐκοιλαίνοντο παρειαί,\nγήραϊ ῥικνήεντι κατάσχετοι ἀλλ᾽ ἐνὶ κείναις\nαὐτογενής, Χαρίτεσσι συνέστιος, ἵζανεν Αἰδώς:\nΠιερικὴ δὲ μέλισσα περὶ στόμα θεῖον ἀλᾶτο,\nκηρίον ὠδίνουσα μελισταγές. ἀμφοτέρας δὲ\nχεῖρας ἐπ᾽ ἀλλήλαισι τιθεὶς ἐπερείδετο ῥάβδῳ,\nοἷά περ ἐν ζωοῖσιν ἑὴν δ᾽ ἔκλινεν ἀκουὴν\nδεξιτερήν, δόκεεν δὲ καὶ Ἀπόλλωνος ἀκούειν,\nἢ καὶ Πιερίδων τινὸς ἐγγύθεν. ἐν δ᾽ ἄρα θυμῷ\nσκεπτομένῳ μὲν ἔικτο, νόος δὲ οἱ ἔνθα καὶ ἔνθα\nἐξ ἀδύτων πεφόρητο πολυστρέπτοιο μενοινῆς,\nΠιερικῆς Σειρῆνος ἀρήιον ἔργον ὑφαίνων.\nκαὶ Σύριος σελάγιζε σαοφροσύνῃ Φερεκύδης\nἱστάμενος: σοφίης δὲ θεουδέα κέντρα νομεύων,\nοὐρανὸν ἐσκοπίαζε, μετάρσιον ὄμμα τιταίνων. [p. 86]\nκαὶ σοφὸς Ἡράκλειτος ἔην, θεοείκελος ἀνήρ,\nἔνθεον ἀρχαίης Ἐφέσου κλέος, ὅς ποτε μοῦνος\nἀνδρομέης ἔκλαιεν ἀνάλκιδος ἔργα γενέθλης.\nκαὶ τύπος ἁβρὸς ἔλαμπεν ἀριστονόοιο Κρατίνου,\nὅς ποτε δημοβόροισι πολισσούχοισιν Ἰώνων\nθυμοδακεῖς ἐθόωσεν ἀκοντιστῆρας ἰάμβους,\nκῶμον ἀεξήσας, φιλοπαίγμονος ἔργον ἀοιδῆς.\nεἱστήκει δὲ Μένανδρος, ὃς εὐπύργοισιν Ἀθήναις\nὁπλοτέρου κώμοιο σελασφόρος ἔπρεπεν ἀστήρ:\nπολλάων γὰρ ἔρωτας ἀνέπλασε παρθενικάων,\nκαὶ Χαρίτων θεράποντας ἐγείνατο παῖδας ἰάμβους,\nἅρπαγας οἰστρήεντας ἀεδνώτοιο κορείης,\nμίξας σεμνὸν ἔρωτι μελίφρονος ἄνθος ἀοιδῆς.\nἈμφιτρύων δ᾽ ἤστραπτεν, ἀπειρογάμῳ τρίχα δάφνῃ\nστεψάμενος: πᾶσιν μὲν ἐύσκοπος εἴδετο μάντις:\nἀλλ᾽ οὐ μάντις ἔην Ταφίης δ᾽ ἐπὶ σήματι νίκης\nστέμμα πολυστρέπτοισιν ἐπάρμενον εἶχεν ἐθείραις,\nἈλκμήνης μενέχαρμος ἀριστοτόκου παρακοίτης,\nΘουκυδίδης δ᾽ ἐλέλιξεν ἑὸν νόον ἦν δὲ νοῆσαι\nοἷά περ ἱστορίης δημηγόρον ἦθος ὑφαίνων\nδεξιτερὴν γὰρ ἀνέσχε μετάρσιον, ὡς πρὶν ἀείδων\nΣπάρτης πικρὸν Ἄρηα καὶ αὐτῶν Κεκροπιδάων,\nἙλλάδος ἀμητῆρα πολυθρέπτοιο τιθήνης. [p. 88]\n%2οὐδ᾽ Ἁλικαρνησοῦ με παρέδραμε θέσπις ἀηδών,\nἩρόδοτος πολύιδρις, ὃς ὠγυγίων κλέα φωτῶν,\nὅσσα περ ἠπείρων δυὰς ἤγαγεν, ὅσσα περ αἰὼν\nἔδρακεν ἑρπύζων, ἐνάταις ἀνεθήκατο Μούσαις,\nμίξας εὐεπίῃσιν Ἰωνίδος ἄνθεα φωνῆς.\nΘήβης δ᾽ Ὠγυγίης Ἑλικώνιος ἵστατο κύκνος,\nΠίνδαρος ἱμερόφωνος, ὃν ἀργυρότοξος Ἀπόλλων\nἔτρεφε Βοιωτοῖο παρὰ σκοπιὴν Ἑλικῶνος,\nκαὶ μέλος ἁρμονίης ἐδιδάξατο: τικτομένου γὰρ\nἑζόμεναι λιγυροῖσιν ἐπὶ στομάτεσσι μέλισσαι\nκηρὸν ἀνεπλάσσαντο, σοφῆς ἐπιμάρτυρα μολπῆς.\nΞεινοφόων δ᾽ ἤστραπτε, φεράσπιδος ἀστὸς Ἀθήνης,\nὃς πρὶν Ἀχαιμενίδαο μένος Κύροιο λιγαίνων,\nεἵπετο φωνήεντι Πλατωνίδος ἤθεϊ Μούσης,\nἱστορίης φιλάεθλον ἀριστώδινος ὀπώρην\nσυγκεράσας ῥαθάμιγξι φιλαγρύπνοιο μελίσσης.\nἵστατο δ᾽ Ἀλκμάων κεκλημένος οὔνομα μάντις:\nἀλλ᾽ οὐ μάντις ἔην ὁ βοώμενος, οὐδ᾽ ἐπὶ χαίτης\nδάφνης εἶχε κόρυμβον: ἐγὼ δ᾽ Ἀλκμᾶνα δοκεύω,\nὃς πρὶν ἐυφθόγγοιο λύρης ἠσκήσατο τέχνην,\nΔώριον εὐκελάδοισι μέλος χορῇσιν ὑφαίνων.\nκαὶ πρόμος εὐκαμάτων Πομπήιος Αὐσονιήων,\nφαιδρὸν ἰσαυροφόνων κειμήλιον ἠνορεάων,\nστειβομένας ὑπὸ ποσσὶν Ἰσαυρίδας εἶχε μαχαίρας, [p. 90]\nσημαίνων ὅτι δοῦλον ὑπὸ ζυγὸν αὐχένα Ταύρου\nεἴρυσεν, ἀρρήκτῳ πεπεδημένον ἅμματι Νίκης.\nκεῖνος ἀνήρ, ὃς πᾶσιν ἔην φάος, ὃς βασιλῆος\nἠγαθέην ἐφύτευσεν Ἀναστασίοιο γενέθλην.\nτοῦτο δὲ πᾶσιν ἔδειξεν ἐμὸς σκηπτοῦχος ἀμύμων,\nδῃώσας σακέεσσιν Ἰσαυρίδος ἔθνεα γαίης.\nἵστατο δ᾽ ἄλλος Ὅμηρος, ὃν οὐ πρόμον εὐεπιάων\nθέσκελον υἷα Μέλητος ἐυρρείοντος ὀίω,\nἀλλ᾽ ὃν Θρηικίῃσι παρ᾽ ᾐόσι γείνατο μήτηρ\nΜοιρὼ κυδαλίμη Βυζαντιάς, ἣν ἔτι παιδνὴν\nἔτρεφον εὐεπίης ἡρωίδος ἴδμονα Μοῦσαι:\nκεῖνος γὰρ τραγικῆς πινυτὴν ἠσκήσατο τέχνην,\nκοσμήσας ἐπέεσσιν ἑὴν Βυζαντίδα πάτρην.\nκαὶ φίλος Αὐσονίοισι λιγύθροος ἔπρεπε κύκνος\nπνείων εὐεπίης Βεργίλλιος, ὅν ποτε Ῥώμης\nΘυμβριὰς ἄλλον Ὅμηρον ἀνέτρεφε πάτριος Ἠχώ."
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1441/?format=api",
"language": "ita",
"text": "\n\n\nDescrizione delle statue del ginnasio\n pubblico detto Zeusippo\n\nC’era Deifobo, primo, sull’altare delle belle sculture,\n ritto, ardito, cinto dell’elmo, un eroe possente,\nche, davanti alla dimora dei padri, che già era rovinata, affrontò Menelao (nella bellica foga proteso).\nEra in piedi come un uomo che avanza senza disciplina:\nera obliquo, la schiena contratta nell’impeto, curva, concentrava una forza violenta; rotava lo sguardo \ncon prudenza verso la furia dei nemici. \nNella sinistra lo scudo, proteso in avanti; la destra\nalta brandiva la spada: la mano piena di ardore era pronta \na trapassare con la spada le carni di chi l’affrontava: \nalla follia la natura non rese seguace quell’arma.\n Eschine, figlio di Atene, gioiello di saggia Lusinga, lampeggiava, contratta la guancia rotonda, pelosa, gareggiando in frenetici agoni pubblici, era aggravato infatti con fitti pensieri. \nPresso di lui c’era Aristotele, campione di sapienza:\nin piedi, teneva strette, conserte le braccia; neppure nel muto bronzo stava la mente inattiva: l’aspetto sembrava \ndi un tale concentrato nel suo riflettere perenne: \nuna foga equilibrata d’ambivalenti pensieri tradivano le guance contratte e s’indovinava una moltitudine \ndi idee da mutevoli sguardi.\n E spiccava la tromba del grande oratore Peanio, padre sapiente d’eloquio melodioso, che un giorno ad Atene arse la saggia fiaccola di Peitho, lusinga di animi. Non fingeva calma, ma densi volgeva i pensieri, infatti sembrava mulinare una moltitudine di idee nella mente, come aguzzato, contro gli armati Macedoni, a lotta.\nCertamente avrebbe levato la voce scattante e rancorosa, facendo parlare una statua muta; ma la tecnica scultorea \ngli aveva sigillato le labbra con silenziosi strati di bronzo.\nC’era il tragediografo che prendeva il nome da Euripo: \nmi sembrava che parlasse con le Muse della tragedia \nnel profondo segreto del cuore, cercando la giustizia: \nil suo aspetto non era diverso da quando scuoteva \nil teatro di Atene con i tirsi.\nIl profeta Palèfato, indossando una corona d’alloro, spiccava e sembrava emettere dalla bocca la voce del destino.\nQuindi Esiodo di Ascra sembrava parlare alle Muse \ndelle montagne, forzava il bronzo con l’ispirazione poetica per dar voce alla piena divina del canto.\nIn seguito, c’ era Polido, un altro profeta con i capelli ornati dall’ alloro di Apollo: voleva urlare i responsi divini \ndell’ oracolo; ma gli era stato negato dall’ arte, come ammutolito da un vincolo.\nTu, Simonide, non placasti la tenera brama del canto: cerchi sempre una corda, ma non imbracci più la divina cetra. \nChi ti creò doveva versare nel bronzo delle dolci note: rispettosa, l’ immobilità del bronzo avrebbe così \ndato ai tocchi ritmici la replica dei canti.\n \n\n\n\n\nC’era Anassimene saggio intelligente, nella meditazione faceva vibrare molteplici pensieri della volontà divina. Calcante, figlio di Testore, indovino infallibile, si ergeva mentre prediceva quanto possibile: sembrava che nascondesse le predizioni divine o perché \naveva compassione dell’esercito greco, o perché temeva \nnell’animo il re della ricchissima Micene. \nVedo davanti ai miei occhi Pirro d’Achille, il cucciolo degli Eacidi distruttore di città il quale voleva far volteggiare con la mano le armi bronzee che non gli erano state concesse dall’arte: infatti lo rese nudo; egli guardava chiaramente verso l’alto come se volgesse lo sguardo a Troia ventosa. \nAmimone dalle rosee dite stava seduta , avvolgeva i capelli della chioma verso dietro, senza veli,aveva la fronte \nscoperta ; alzando lo sguardo guardava avidamente\n lo sposo nel mare dalla nera chioma.\nVicino si trovava il dio dalla capigliatura scura,dal vasto \npetto ,essendo nudo , aveva una chioma di ricci fluenti. \nUn delfino bagnato porgeva, tendendo la mano, i doni di nozze della donna contesa dai pretendenti. \nL’ape della Pieria, dalla voce armoniosa era seduta,Saffo di Lesbo, tranquilla, sembrava ordire un canto dai bei suoni alle muse silenti avvinghiata al cuore.\nVedendo meravigliato il figlio di Clinìa, splendidamente fulgente; infatti fondeva la luce di bellezza con il bronzo, tale quale era ad Atene, madre dei pensieri, ordendo un piano ingegnoso agli uomini figli di Cecrope ; Il sacerdote di Crisa si reggeva vicino, sollevando lo scettro di Febo nella mano destra, portando una corona sul capo; si distingueva il vincitore per la grande statura,com’è proprio della stirpe sacra degli eroi; mi sembra che l’Atride supplicasse; la barba cresceva fitta e la ciocca non intrecciata della fitta chioma veniva travolta.\nGiulio Cesare accanto brillava, il quale incoronò Roma con innumerevoli scudi di cuoio dei nemici. L’egida orrenda alla vista teneva sull’omero, stretta; brandendo fieramente con la mano destra la folgore; ed era come un giovane Zeus secondo l’italica voce. Allora s’ergeva Platone divino, che un giorno ad Atene rivelò le strade segrete delle divine virtù. Vidi un’altra Afrodite, figlia dell’ottimo Padre, d’oro, nuda, lucente; dall’alto del collo della dea scendeva, palpitando sul petto, il cinto. S’ergeva l’Ermafrodito grazioso, né uomo né donna, statua d’un essere misto, che potrai dire facilmente esser figlio di Cipride, dea dal mirabile seno, e di Ermete.\nMostrava un gonfio seno da fanciulla; del pari, svelava la potenza feconda dei genitali, mostrando i tratti combinati di una promiscua bellezza. Erinna era seduta, la vergine dal dolce canto, neanche con le dita toccava matasse intricate di fili: silenziosa distillava gocce da un’ape della Pieria.\nNon tralasciare il cantore Terpandro: perché diresti che quella statua sia viva, non priva di voce: sembrava comporre nel suo cuore commosso la mistica melodia di un canto, come una volta, sulle sponde dell’Eurota, che scorre tra gorghi, cantando sulla sua mistica cetra, acquietava i desideri maligni degli abitanti di Amicla, pronti alla guerra \nPericle, io ti ammirai vedendoti: persino nel silenzioso bronzo infondi come un fuoco l’abilità oratoria, come se dettassi ancora le leggi ai Cecropidi, o dichiarassi guerra contro i Pelopidi.\n \n\n\nSpiccava in piedi il saggio di Samo Pitagora, ma si aspettava \ndi vivere nell’Olimpo, forzava la costituzione del bronzo \npoiché traboccava di acuti pensieri : infatti ritengo che \nmisurasse il cielo soltanto con gli occhi incontaminati.\nVidi Stesicoro dalla voce acuta, il quale un tempo fu \n nutrito dalla terra di Sicilia, apprese il suono della lira\n di Apollo quando era ancora nel grembo materno.\nQuando nacque e non era ancora stato messo alla luceun usignolo vagante da qualche luogo posandosi di nascosto sulla bocca innalzava un canto melodioso. \nSalve ,Democrito, vanto della patria di Abdera, poiché stabilisti le leggi della natura dai bei frutti,giudicando misere le cerimonie della Musa scienziata, ridendo sempre delle precarie strade della vita, poiché sa giustamente che il vecchio Eone oltrepassa tutto quanto. \nEracle mostrava il giro rotondo del mento senza barba, recando nel palmo che uccise il leone i pomi d’oro, prosperosi doni della regione libica. \nAccanto c’era Auge, la vergine che era ministra di Pallade. Giù dalle spalle cadeva il manto: la chioma di capelli non era raccolta da alcun velo né fascia, aveva le braccia levate in alto, come ad invocare la figlia di Zeus dalle pupille lucenti sotto il monte di Tègea d’Arcadia. \nSii propizio germoglio bellicoso di Troia, Enea, sii propizio brillante consigliere di Troia: l’accorto pudore si espande dagli occhi, spirando di grazia, e rivela la divina stirpe di Afrodite dorata.\nAmmirai Creusa, compagna di Enea,avvolta da un aspetto luttuoso: infatti,tirando dietro il velo da entrambe le gote, nascose tutto il corpo attorno al velo che giungeva fino ai piedi, così come colei che piange: le lacrime di bronzo della giovane donna presagivano che la terra nutrice era preda di Ares, che Ilio era stretta dagli uomini di Argo armati di scudo. Eleno non poneva fine al rancore: sembrava spietato nei confronti della patria, muovendo la rabbia. Afferrava con la destra una coppa ,offrendo agli dei: credo che agli Argivi profetasse prosperità, pregava gli immortali (gli dei) di inviare presagi di morte alla terra nutrice.\nMa tu, madre di Ettore, dimmi, chi, Ecuba misera, chi t’insegnava degli immortali a versare, in quella forma muta, di pianto? Neppure il bronzo (ti) pose fine all’afflizione, né l’arte, priva di vita, pietosa (ti) frenò l’insanabile furia: tu sei lì, che versi tuttora lacrime. Forse non piangi più la sorte del povero Ettore, il lutto grave di Andromaca afflitta, piangi invece la tua patria caduta: infatti il velo che pende attorno al viso è testimone di guai; i pepli che fino ai calzari scendono laschi, annunciano un lutto. \nIncatenata infatti da dolori supremi nel cuore; versano lacrime dalle gote, ma l’arte spense le lacrime: l’immedicabile pena dissecca e ferma per sempre. \nVidi poi Cassandra profetica. Silenziosa, chiusa, pervasa di sapienza, rimproverava il padre come vaticinando l’estrema rovina. C’era un altro Pirro distruttore di città: né avendo una criniera equina sull’elmo, né una lancia nel pugno; di nudità risplendeva, né peli segnavano il mento. Protendeva in alto, attestando la vittoria, la destra e guardava bieco Polissenna greve di pianto.\n\nDì, oh afflitta fanciulla, Polìssena, quale destino ha mai voluto per te quel pianto segreto che riversi nel tacito bronzo? Perché mai, col viso velato, ti alzi simile a chi si vergogna, quando il lutto grava sull’ anima? \nForse perché, dopo che ti ebbe devastata la patria, Pirro di Ftia ti catturò come bottino di guerra, né ti salvò quella bellezza (poiché non sedusse Neottòlemo ardente) che conquistò il padre di Pirro e lo indusse alla scelta di un’imprevedibile morte?\nCertamente, lo giuro per questo simulacro di bronzo, che se egli ti avesse vista così, ti avrebbe presa come sua compagna di letto, negando memorabili omaggi al padre colto dalla morte. Ammirai quell’ Aiace che Oileo, dal cuore coraggioso, generò gigantesca protezione del territorio locrese. \nSembrava pieno di giovinezza perché la barba non ricopriva neppure la punta del mento. \nTutto il coraggioso corpo era nudo: ricolmo di forza virile, pungolava con l’arma d’ Enio bellicoso. \nIl cuore d’ Enone era infuocato di collera, l’anima rosa di gelosia; Paride, sconvolto, spiava nell’ombra; lanciava velate minacce; nel frattempo la mano destra spingeva lo sposo dalla misera sorte. Il pastore sembrava confuso, lo sguardo circospetto si distoglieva da quell’ amatore rovinoso.\nDarete si cingeva le mani con cuoio secco - con l'ira, preannuncio delle gare di pugni, nel cuore; spirava caldi respiri dal mobile volgere degli occhi. \nContro Darete c'era Entello, che con lo sguardo minaccioso, si scatenava, cingeva il cesto che fora le membra, nel suo grembo c'era minaccia, assetato di sangue. Quindi un altro gigante, esperto di lotta, fiero. Solo Apollo sa se il suo nome fosse Filone, Filammone o Milone, protettore della terra siciliana; non capisco cosa c'è scritto e non posso cantare il nobile nome di quel valoroso; emanava comunque molto vigore; fluiva la barba foltissima e lunga, le guance lanciavano intorno uno sgomento guerriero e rizzavano i capelli sul capo; su un corpo massiccio una tensione, un gonfiore di muscoli solidi e duri; teneva le mani giunte; le braccia, una duplice stretta, si stringevano larghe possenti come rocce, la nuca vigorosa,tesa attorno all’ampia canna \ndel duttile collo, sorgeva sulle spalle forzute.\nEcco là Caridemo, comandante dell’Attica , il quale ebbe sotto il suo comando l’armata cecropide. O, ti stupiresti vedendo Melampo: mostrava un solenne aspetto di vate; sembrava emettere dalle labbra silenti predizioni divine. C’era Pantoo, che dava consigli ai troiani e negli abili piani che dettava contro gli argivi non c’era sosta. Il senatore Timete col suo abile pensiero era sconvolto nell’animo: pensoso, sembrava tramare chissà che piani per il bene di Troia. Lampone dava l’impressione di un uomo sofferente: nel tumulto della battaglia non sapeva trovare per i troiani ormai sopraffatti un rimedio guaritore. \nL’eretta figura di Clizio appariva impotente: aveva le braccia conserte, come a nascondere l’afflizione. Salve Isocrate, lume di eloquenza! Dai splendori al bronzo: anche impresso nel bronzo dalla silente opera d’arte mi sembra che tu renda manifesti sapienti pensieri. Amfiarao, con la chioma di capelli coronata dall’alloro, stava sospirando al pensiero di un’angoscia segreta: prediceva infatti che Tebe, fondata \ndove giace la giovenca, avrebbe reso impossibile \nil ritorno agli argivi. \n\n\n\nC’era Sarpedone. Primo tra i Lici; era terribile per la virilità, ma una nuova e morbida lanugine segnava la cima del mento dal colore del vino; sulla chioma aveva un elmo. \nIl corpo era nudo, ma nell’aspetto presentava il gene \ndi Zeus; infatti emetteva da entrambi gli occhi \nlo stesso bagliore del nobile padre.\nC’era anche il terzo Apollo dalla bella chioma che parla \ndal tripode, dal bell’aspetto: infatti i capelli ondulati si spargevano su entrambe le spalle, l’amabile figura del Dio emetteva bagliori, conferendo grazia al bronzo; \nil Dio volgeva lo sguardo, come se stesse scrutando \nil futuro dall’alto del tripode.\nE a sua volta una terza aurea Afrodite mi incantò, la quale aveva il petto ombreggiato dalla veste: \nattorno ai seni si allentava una cintura sinuosa, \nla grazia ondeggiava nella cinta.\nIl divino Achille , imberbe e armato di lancia, splendeva, \nil quale era privo di armatura; scrutava, come per volgere \nla lancia nella mano destra, sollevando con l’altra mano lo scudo, con portamento lezioso. Trasmetteva minaccia di guerra, incitato con animo audace. Infatti gli occhi mostravano la genuina indole bellicosa degli Eàcidi.\nC’era Ermete, il dio dalla magica verga d’oro, tirava con la mano destra i lacci dell’alato calzare. La gamba destra era piegata, su di essa era poggiata la mano sinistra e la sua faccia era rivolta verso il cielo, come se stesse ascoltando gli ordini del padre. Apuleio osservava attentamente gli impronunciabili segreti della saggia Musa latina. \nL’italiana sirena lo crebbe devoto della ineffabile sapienza. \nPoi si innalzava la sorella di Febo, Artemide che vaga per i monti. Non reggeva nessun arco, né sulla schiena recava la faretra; aveva la veste da vergine orlata di frange tirata fino alle ginocchia e i capelli liberi, senza alcun velo, sciolti al vento. \nIl bronzeo Omero era quasi vivo, non priva di inventiva né di pensiero; non aveva solo la voce divina, mostrava l’impeto dell’ardore sacro della tecnica scultorea.\nLa colata di un bronzo così realistico era degno delle sembianze della dea: no, io non credo e non penso che un essere umano, seduto nella propria fucina, abbia forgiato la statua di bronzo: l’ha plasmata con le sue mani la sapientissima dea Atena in persona, conoscendo bene il corpo che fu sua dimora, poiché proprio lei visse dentro il corpo di Omero, cantando quel canto sublime. \nCosì si ergeva, compagno di Apollo, il pari agli dei, lui, padre mio, quell’Omero divino. Sembrava un uomo vecchio, ma di una anzianità così dolce da dargli come uno strato ancor più ricco di grazia: un miscuglio di venerando e di caro, da cui risplendeva pudore.\nSul collo piegato del vecchio scendevano i capelli, che erano gettati indietro, intorno alle orecchie liberi e morbidi; in basso la barba morbida e soffice cadeva abbondante, tutta intorno al mento: non era rigida, a punta, ma larga, distesa, tesseva un intreccio di grazia al petto nudo come all’amabile viso.\nLa fronte era nuda; ma sopra la testa calva era seduta la Sapienza nutrice di giovani; e l’arte ingegnosa plasmò le due sopracciglia prominenti: le sue pupille erano prive di lucentezza eppure a vederlo, come a me sembra, non era un cieco: negli occhi vuoti stava seduta la grazia. \n\nL’intento dell’arte fu forse quello di rendere nota la luce alta e viva, che mai si estingue, del genio, presente nel cuore di Omero. Da entrambe le parti si infossavano appena le guance, contratte dalle rughe della vecchiaia; ma la Verecondia nativa delle Grazie consorte v’era di casa. Intorno alle labbra volteggiava un’ape Pieria (cfr. Anth.Pal II, ) impregnata di gocce di miele dolcissimo. Con le due mani, poggiate l’una sull’altra,si sosteneva con un bastone come si fa tra i vivi. L’orecchio destro inclinato sembrava sempre ascoltare Apollo, sembrava che forse udisse una musa nei dintorni. Assomigliava ad un pensatore tutto raccolto in se; la mente,tramando la cantica marzia della Sirena pieria, vagava di qua e di là dai profondi segreti del genio versatile.\n Splendeva per la saggezza Ferecide di Siro: padroneggiando l’assillo divino d’un’alta sapienza scrutava con occhi protesi l’abisso celeste. C’era anche Eraclito, sapiente, uomo simile agli dei, gloria di Efeso antica, ispirato: l’unico, un tempo, che della stirpe vile degli uomini pianse le sorti. Anche la molle figura brillava del grande Cratino: su governanti di Ioni, divoratori di popolo, un tempo affilò come frecce le punte dei giambi mordaci, nobilitò la commedia, quel genere ricco di celie. (Ritto) stava Menandro, il quale come splendente stella della commedia novella brillava in Atene dalle torri ben fatte. Infatti di molte vergini modellò passioni di amore, rapimenti di verginità privo di doni nuziali, furenti. \nAnfitrione risplendeva, coronando la chioma di vergine alloro; ad ognuno pareva un profeta veggente; eppure non era un profeta, come segno di riconoscimento della vittoria sui Tafi portava una corona che si trovava sui capelli ricci, sposo valoroso di Alcmena, madre di nobili figli.Tucidide faceva vibrare la sua mente, tessendo il carattere oratorio riguardo la storia; infatti la mano destra era sollevata in alto, così come quando cantando la violenta guerra di Sarta e degli uomini ateniesi, mietitrice della prole della Grecia madre. Né mi sfuggì l’usignolo divino di Alicarnasso, il saggio Erodoto, che le azioni gloriose degli avi, quelle dei due continenti che guidò, quando fu visto dal tempo che sfugge, consacrò alle nove Muse, mischiando allo stile la grazia della lingua Ionica.\nC’era il cigno eliconio dell’antichissima Tebe Pindaro, dal delizioso canto, il quale fu allevato da Apollo dall’arco di argento presso la vetta dell’Elicona beotico e imparò la melodia della musica;\nMentre nasceva infatti, le api ,posandosi sopra le labbra canore, fecero un favo, testimonianza di un canto geniale.\nContinuava a risplendere Senofonte, cittadino dell’Atene armata di scudo, il quale precedentemente,cantando la forza dell’Achemenide Ciro, seguiva l’indole eloquente della Musa platonica mescolando i frutti guerreschi della storia feconda con le gocce dell’ape instancabile. C’era anche l’indovino chiamato Alcmeone, ma non era l’indovino celebrato né aveva sulla chioma un ornamento d’alloro: io osservo Alcamane, il quale prima si esercitava nell’arte della lira armoniosa componendo canti doriesi con le corde melodiose. E Pompeo, condottiero degli Ausoni dalle molte fatiche, aveva sotto i piedi le spade isauriche calpestate, come cimelio splendente degli atti coraggiosi degli uccisori di Isauri, mentre mostrava che trasse sotto il giogo servile il collo del Toro incatentato con la corda invulnerabile della Vittoria; quest’uomo, il quale rappresentò la salvezza per tutti quanti e generò la sacra progenie del re Anastasio. \nIl mio eccelso capo con scettro mostrò questo a tutti per il fatto che saccheggiò tutti i popoli della terra isaurica \n\n\n\n\ncon guerrieri armati di scudo .Vi era un altro Omero,eco, che non era peraltro – sospetto – maestro dei canti ,figlio divino di Meles dalla bella corrente, ma quello che sui lidi di Tracia, fu generato dalla madre Mero la bizantina famosa (le muse la allevarono esperta già da bambina nei canti epici ). Infatti quello esercitò la sapiente arte della tragedia adornando la sua patria Bisanzio con i versi.\nE si distingueva quel cigno soave caro all’Italia ,quello che emette eloquenza,Virgilio:la lingua dei padri,lingua del Tevere, fece di lui l’Omero di Roma .\n\n"
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/91/?format=api",
"tlg_id": "tlg-2119",
"names": [
{
"name": "Christodorus",
"language": "eng"
},
{
"name": "Cristodoro",
"language": "ita"
},
{
"name": "Christodore",
"language": "fra"
},
{
"name": "Christodorus",
"language": "lat"
},
{
"name": "Cristodoro",
"language": "spa"
},
{
"name": "Cristodoro",
"language": "por"
},
{
"name": "Χριστόδωρος",
"language": "grc"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 384,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/7/?format=api",
"number": 2
},
"fragment": 1,
"sub_fragment": "a",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:2.1a/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1442/?format=api",
"language": "grc",
"text": "ἔκφρασις τῶν ἀγαλμάτων τῶν εἰς τὸ δημόσιον\nγυμνάσιον τοῦ ἐπικαλουμένουΖευξίππου.\n\nΔηΐφοβος μὲν πρῶτος ἐυγλύπτῳ ἐπὶ βωμῷ \nἵστατο, τολμήεις, κεκορυθμένος, ὄβριμος ἥρως, \nτοῖος ἐών, οἷός περ ἐπορνυμένῳ Μενελάῳ \nπερθομένων ἤντησεν ἑῶν προπάροιθε μελάθρων. \nἵστατο δὲ προβιβῶντι πανείκελος: εὖ δ᾽ ἐπὶ κόσμῳ \nδόχμιος ἦν, μανίῃ δὲ κεκυφότα νῶτα συνέλκων \nδριμὺ μένος ξυνάγειρεν: ἕλισσε δὲ φέγγος ὀπωπῆς, \nοἷά τε δυσμενέων μερόπων πεφυλαγμένος ὁρμήν. \nλαιῇ μὲν σάκος εὐρὺ προΐσχετο, δεξιτερῇ δὲ \nφάσγανον ὑψός1᾽ ἄειρεν ἔμελλε δὲ μαινομένη χείρ \nἀνέρος ἀντιβίοιο κατὰ χροὸς ἆορ ἐλάσσαι: \nἀλλ᾽ οὐ χαλκὸν ἔθηκε φύσις πειθήμονα λύσσῃ. \nΚεκροπίδης δ᾽ ἤστραπτε, νοήμονος ἄνθεμα Πειθοῦς, \nΑἰσχίνης: λασίης δὲ συνείρυε κύκλα παρειῆς, \nοἷα πολυτροχάλοισιν ἀεθλεύων ἀγορῇσιν \nστείνετο γὰρ πυκινῇσι μεληδόσιν. ἄγχι δ᾽ ἐκείνου \nἦεν Ἀριστοτέλης, σοφίης πρόμος: ἱστάμενος δὲ \nχεῖρε περιπλέγδην συνεέργαθεν, οὐδ᾽ ἐνὶ χαλκῷ \nἀφθόγγῳ φρένας εἶχεν ἀεργέας, ἀλλ᾽ ἔτι βουλὴν\nσκεπτομένῳ μὲν ἔικτο: συνιστάμεναι δὲ παρειαὶ \nἀνέρος ἀμφιέλισσαν ἐμαντεύοντο μενοινήν, \nκαὶ τροχαλαὶ σήμαινον ἀολλέα μῆτιν ὀπωπαί. \nκαὶ Παιανιέων δημηγόρος ἔπρεπε σάλπιγξ, \nῥήτρης εὐκελάδοιο πατὴρ σοφός, ὁ πρὶν Ἀθήναις \nπειθοῦς θελξινόοιο νοήμονα πυρσὸν ἀνάψας. \nἀλλ᾽ οὐκ ἠρεμέων διεφαίνετο, πυκνὰ δὲ βουλὴν \nἐστρώφα, πυκινὴν γὰρ ἐείδετο μῆτιν ἑλίσσειν, \nοἷα κατ᾽ εὐόπλων τεθοωμένος Ἠμαθιήων. \nἦ τάχα κεν κοτέων τροχαλὴν ἐφθέγγετο φωνήν, \nἄπνοον αὐδήεντα τιθεὶς τύπον ἀλλὰ ἑ τέχνη \nχαλκείης ἐπέδησεν ὑπὸ σφραγῖδα σιωπῆς. \nἵστατο δ᾽ Εὐρίποιο φερώνυμος: ὡς δὲ δοκεύω, \nλάθρῃ ὑπὸ κραδίην τραλικαῖς ὡμίλεε Μούσαις, \nἔργα σαοφροσύνης διανεύμενος: ἦν γὰρ ἰδέσθαι \nοἷὰ τέ που θυμέλῃσιν ἐν Ἀτθίσι θύρσα τινάσσων. \nδάφνῃ μὲν πλοκαμῖδα Παλαίφατος ἔπρεπε μάντις \nστεψάμενος, δόκεεν δὲ χέειν μαντώδεα φωνήν. \nἩσίοδος δ᾽ Ἀσκραῖος ὀρειάσιν εἴδετο Μούσαις \nφθεγγόμενος, χαλκὸν δὲ βιάζετο θυιάδι λύσσῃ, \nἔνθεον ἱμείρων ἀνάγειν μέλος. ἐγγύθι δ᾽ αὐτοῦ \nμαντιπόλος πάλιν ἄλλος ἔην Φοιβηίδι δάφνῃ\nκοσμηθεὶς Πολύειδος: ἀπὸ στομάτων δὲ τινάξαι \nἤθελε μὲν κελάδημα θεοπρόπον ἀλλὰ ἑ τέχνη \nδεσμῷ ἀφωνήτῳ κατερήτυεν. οὐδὲ σὺ μολπῆς \nεὔνασας ἁβρὸν ἔρωτα, Σιμωνίδη, ἀλλ᾽ ἔτι χορδῆς \nἱμείρεις, ἱερὴν δὲ λύρην οὐ χερσὶν ἀράσσεις. \nὤφελεν ὁ πλάσσας σε, Σιμωνίδη, ὤφελε χαλκῷ \nσυγκεράσαι μέλος ἡδύ: σὲ δ᾽ ἂν καὶ χαλκὸς ἀναυδὴς \nαἰδόμενος, ῥυθμοῖσι λύρης ἀντήχεε μολπήν. \n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1443/?format=api",
"language": "ita",
"text": "Descrizione delle statue del ginnasio\n pubblico detto Zeusippo\n\nC’era Deifobo, primo, sull’altare delle belle sculture,\n ritto, ardito, cinto dell’elmo, un eroe possente,\nche, davanti alla dimora dei padri, che già era rovinata, affrontò Menelao (nella bellica foga proteso).\nEra in piedi come un uomo che avanza senza disciplina:\nera obliquo, la schiena contratta nell’impeto, curva, concentrava una forza violenta; rotava lo sguardo \ncon prudenza verso la furia dei nemici. \nNella sinistra lo scudo, proteso in avanti; la destra\nalta brandiva la spada: la mano piena di ardore era pronta \na trapassare con la spada le carni di chi l’affrontava: \nalla follia la natura non rese seguace quell’arma.\n Eschine, figlio di Atene, gioiello di saggia Lusinga, lampeggiava, contratta la guancia rotonda, pelosa, gareggiando in frenetici agoni pubblici, era aggravato infatti con fitti pensieri. \nPresso di lui c’era Aristotele, campione di sapienza:\nin piedi, teneva strette, conserte le braccia; neppure nel muto bronzo stava la mente inattiva: l’aspetto sembrava \ndi un tale concentrato nel suo riflettere perenne: \nuna foga equilibrata d’ambivalenti pensieri tradivano le guance contratte e s’indovinava una moltitudine \ndi idee da mutevoli sguardi.\n E spiccava la tromba del grande oratore Peanio, padre sapiente d’eloquio melodioso, che un giorno ad Atene arse la saggia fiaccola di Peitho, lusinga di animi. Non fingeva calma, ma densi volgeva i pensieri, infatti sembrava mulinare una moltitudine di idee nella mente, come aguzzato, contro gli armati Macedoni, a lotta.\nCertamente avrebbe levato la voce scattante e rancorosa, facendo parlare una statua muta; ma la tecnica scultorea \ngli aveva sigillato le labbra con silenziosi strati di bronzo.\nC’era il tragediografo che prendeva il nome da Euripo: \nmi sembrava che parlasse con le Muse della tragedia \nnel profondo segreto del cuore, cercando la giustizia: \nil suo aspetto non era diverso da quando scuoteva \nil teatro di Atene con i tirsi.\nIl profeta Palèfato, indossando una corona d’alloro, spiccava e sembrava emettere dalla bocca la voce del destino.\nQuindi Esiodo di Ascra sembrava parlare alle Muse \ndelle montagne, forzava il bronzo con l’ispirazione poetica per dar voce alla piena divina del canto.\nIn seguito, c’ era Polido, un altro profeta con i capelli ornati dall’ alloro di Apollo: voleva urlare i responsi divini \ndell’ oracolo; ma gli era stato negato dall’ arte, come ammutolito da un vincolo.\nTu, Simonide, non placasti la tenera brama del canto: cerchi sempre una corda, ma non imbracci più la divina cetra. \nChi ti creò doveva versare nel bronzo delle dolci note: rispettosa, l’ immobilità del bronzo avrebbe così \ndato ai tocchi ritmici la replica dei canti.\n"
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 385,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/7/?format=api",
"number": 2
},
"fragment": 1,
"sub_fragment": "b",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:2.1b/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1444/?format=api",
"language": "grc",
"text": "ἦν μὲν Ἀναξιμένης νοερὸς σοφός: ἐν δὲ μενοινῇ \nδαιμονίης ἐλέλιζε νοήματα ποικίλα βουλῆς. \nΘεστορίδης δ᾽ ἄρα μάντις ἐύσκοπος ἵστατο Κάλχας, \nοἷά τε θεσπίζων, ἐδόκει δέ τε θέσφατα κεύθειν, \nἢ στρατὸν οἰκτείρων Ἑλλήνιον, ἢ ἔτι θυμῷ \nδειμαίνων βασιλῆα πολυχρύσοιο Μυκήνης. \nΔέρκεό μοι σκύμνον πτολιπόρθιον Αἰακιδάων, \nΠύρρον Ἀχιλλείδην, ὅσον ἤθελε χερσὶν ἑλίσσειν \nτεύχεα χαλκήεντα, τὰ μὴ οἱ ὤπασε τέχνη: \nγυμνὸν γάρ μιν ἔτευξεν ὁ δ᾽ ὑψόσε φαίνετο λεύσσων, \nοἷά περ ἠνεμόεσσαν ἐς Ἴλιον ὄμμα τιταίνων. \nἧστο δ᾽ Ἀμυμώνη ῥοδοδάκτυλος: εἰσοπίσω μὲν \nβόστρυχον ἀκρήδεμνον ἑῆς συνέεργεν ἐθείρης: \nγυμνὸν δ᾽ εἶχε μέτωπον ἀναστέλλουσα δ᾽ ὀπωπὰς \nεἰνάλιον σκοπίαζε μελαγχαίτην παρακοίτην. \nἐγγύθι δ᾽ εὐρύστερνος ἐφαίνετο Κυανοχαίτης \nγυμνὸς ἐών, πλόκαμον δὲ καθειμένον εἶχεν ἐθείρης, καὶ διερὸν δελφῖνα προΐσχετο, χειρὶ κομίζων \nδῶρα πολυζήλοιο γάμων μνηστήρια κούρης. \nΠιερικὴ δὲ μέλισσα λιγύθροος ἕζετο Σαπφὼ \nΛεσβιάς, ἠρεμέουσα: μέλος δ᾽ εὔϋμνον ὑφαίνειν \nσιγαλέαις δοκέεσκεν ἀναψαμένη φρένα Μούσαις. \nΦοῖβος δ᾽ εἱστήκει τριποδηλάλος: ἦν δ᾽ ἄρα χαίτης \nεἰσοπίσω σφίγξας ἄδετον πλόκον ἀλλ᾽ ἐνὶ χαλκῷ \nγυμνὸς ἔην, ὅτι πᾶσιν ἀνειρομένοισιν Ἀπόλλων \nγυμνῶσαι δεδάηκεν ἀληθέα δήνεα Μοίρης, \nἢ ὅτι πᾶσιν ὁμῶς ἀναφαίνεται: ἠέλιος γὰρ \nΦοῖβος ἄναξ, καθαρὴν δὲ φέρει τηλέσκοπον αἴγλην. \nἄγχι δὲ Κύπρις ἔλαμπεν ἔλειβε δὲ νώροπι χαλκῷ \nἀγλαΐης ῥαθάμιγγας: ἀπὸ στέρνοιο δὲ γυμνὴ \nφαίνετο μέν, φᾶρος δὲ συνήγαγεν ἄντυγι μηρῶν, \nχρυσείῃ πλοκαμῖδας ὑποσφίγξασα καλύπτρῃ. \nΚλεινιάδην δὲ τέθηπα, περιστίλβοντα νοήσας \nἀγλαΐῃ χαλκῷ γὰρ ἀνέπλεκε κάλλεος αὐγὴν, \nτοῖος ἐὼν, οἷός περ ἐν Ἀτθίδι, μητέρι μύθων, \nἀνδράσι Κεκροπίδῃσι πολύφρονα μῆτιν ἐγείρων. \n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1445/?format=api",
"language": "ita",
"text": "C’era Anassimene saggio intelligente, nella meditazione faceva vibrare molteplici pensieri della volontà divina. Calcante, figlio di Testore, indovino infallibile, si ergeva mentre prediceva quanto possibile: sembrava che nascondesse le predizioni divine o perché \naveva compassione dell’esercito greco, o perché temeva \nnell’animo il re della ricchissima Micene. \nVedo davanti ai miei occhi Pirro d’Achille, il cucciolo degli Eacidi distruttore di città il quale voleva far volteggiare con la mano le armi bronzee che non gli erano state concesse dall’arte: infatti lo rese nudo; egli guardava chiaramente verso l’alto come se volgesse lo sguardo a Troia ventosa. \nAmimone dalle rosee dite stava seduta , avvolgeva i capelli della chioma verso dietro, senza veli,aveva la fronte \nscoperta ; alzando lo sguardo guardava avidamente\n lo sposo nel mare dalla nera chioma.\nVicino si trovava il dio dalla capigliatura scura,dal vasto \npetto ,essendo nudo , aveva una chioma di ricci fluenti. \nUn delfino bagnato porgeva, tendendo la mano, i doni di nozze della donna contesa dai pretendenti. \nL’ape della Pieria, dalla voce armoniosa era seduta,Saffo di Lesbo, tranquilla, sembrava ordire un canto dai bei suoni alle muse silenti avvinghiata al cuore.\nVedendo meravigliato il figlio di Clinìa, splendidamente fulgente; infatti fondeva la luce di bellezza con il bronzo, tale quale era ad Atene, madre dei pensieri, ordendo un piano ingegnoso agli uomini figli di Cecrope "
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 386,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/7/?format=api",
"number": 2
},
"fragment": 1,
"sub_fragment": "c",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:2.1c/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1446/?format=api",
"language": "grc",
"text": "Χρύσης δ᾽ αὖθ᾽ ἱερεὺς πέλας ἵστατο, δεξιτερῇ μὲν \nσκῆπτρον ἀνασχόμενος Φοιβήϊον, ἐν δὲ καρήνῳ \nστέμμα φέρων μεγέθει δὲ κεκασμένος ἔπρεπε μορφῆς, \nοἷά περ ἡρώων ἱερὸν γένος: ὡς δοκέω δέ, \nἈτρείδην ἱκέτευε: βαθὺς δὲ οἱ ἤνθεε πώγων, \nκαὶ ταναῆς ἄπλεκτος ἐσύρετο βότρυς ἐθείρης. \nΚαῖσαρ δ᾽ ἐγγὺς ἔλαμπεν Ἰούλιος, ὅς ποτε Ῥώμην \nἀντιβίων ἔστεψεν ἀμετρήτοισι βοείαις. \nαἰγίδα μὲν βλοσυρῶπιν ἐπωμαδὸν ἦεν ἀείρων, \nδεξιτερῇ δὲ κεραυνὸν ἀγάλλετο χειρὶ κομίζων, \nοἷα Ζεὺς νέος ἄλλος ἐν Αὐσονίοισιν ἀκούων. \nεἱστήκει δὲ Πλάτων θεοείκελος, ὁ πρὶν Ἀθήναις \nδείξας κρυπτὰ κέλευθα θεοκράντων ἀρετάων. \nἄλλην δ᾽ εὐπατέρειαν ἴδον χρυσῆν Ἀφροδίτην, \nγυμνὴν παμφανόωσαν ἐπὶ στέρνων δὲ θεαίνης \nαὐχένος ἐξ ὑπάτοιο χυθεὶς ἐλελίζετο κεστός. \nἵστατο δ᾽ Ἑρμαφρόδιτος ἐπήρατος, οὔθ᾽ ὅλος ἀνήρ, \nοὐδὲ γυνή: μικτὸν γὰρ ἔην βρέτας ἦ τάχα κοῦρον \nΚύπριδος εὐκόλποιο καὶ Ἑρμάωνος ἐνίψεις: \nμαζοὺς μὲν σφριγόωντας ἐδείκνυεν, οἷά τε κούρη: \nσχῆμα δὲ πᾶσιν ἔφαινε φυτοσπόρον ἄρσενος αἰδοῦς, \nξυνῆς ἀγλαΐης κεκερασμένα σήματα φαίνων. \nπαρθενικὴ δ᾽ Ἤριννα λιγύθροος ἕζετο κούρη, \nοὐ μίτον ἀμφαφόωσα πολύπλοκον, ἀλλ᾽ ἐνὶ σιγῇ \nΠιερικῆς ῥαθάμιγγας ἀποσταλάουσα μελίσσης. \nμήτε λίπῃς Τέρπανδρον ἐΰθροον, οὗ τάχα φαίης \nἔμπνοον, οὐκ ἄφθογγον ἰδεῖν βρέτας: ὡς γὰρ ὀίω, \nκινυμέναις πραπίδεσσιν ἀνέπλεκε μύστιδα μολπήν, \nὥς ποτε δινήεντος ἐπ᾽ Εὐρώταο ῥοάων \nμυστιπόλῳ φόρμιγγι κατεπρήϋνεν ἀείδων \nἀγχεμάχων κακότητας Ἀμυκλαίων ναετήρων. \nἨγασάμην δ᾽ ὁρόων σε, Περίκλεες, ὅττι καὶ αὐτῷ \nχαλκῷ ἀναυδήτῳ δημηγόρον ἦθος ἀνάπτεις, \nὡς ἔτι Κεκροπίδῃσι θεμιστεύων πολιήταις, \nἢ μόθον ἐντύνων Πελοπήιον. ἱστάμενος δὲ \nἔπρεπε Πυθαγόρας, Σάμιος σοφός, ἀλλ᾽ ἐν Ὀλύμπῳ \nἐνδιάειν ἐδόκευε, φύσιν δ᾽ ἐβιάζετο χαλκοῦ, \nπλημμύρων νοερῇσι μεληδόσιν: ὡς γὰρ ὀίω, \nοὐρανὸν ἀχράντοισιν ἐμέτρεε μοῦνον ὀπωπαῖς. \nΣτησίχορον δ᾽ ἐνόησα λιγύθροον, ὅν ποτε γαῖα \nΣικελικὴ μὲν ἔφερβε, λύρης δ᾽ ἐδίδαξεν Ἀπόλλων \nἁρμονίην, ἔτι μητρὸς ἐνὶ σπλάγχνοισιν ἐόντα: \nτοῦ γὰρ τικτομένοιο καὶ ἐς φάος ἄρτι μολόντος \nἔκποθεν ἠερόφοιτος ἐπὶ στομάτεσσιν ἀηδὼν \nλάθρῃ ἐφεζομένη λιγυρὴν ἀνεβάλλετο μολπήν. \nχαῖρέ μοι Ἀβδήρων Δημόκριτε κῦδος ἀρούρης, \nὅττι σὺ καλλιτόκοιο φυῆς ἐφράσσαο θεσμούς, \nλεπτὰ διακρίνων πολυΐδμονος ὄργια Μούσης: \nαἰεὶ δὲ σφαλερὰς ἐγέλας βιότοιο κελεύθους, \nεὖ εἰδὼς ὅτι πάντα γέρων παραμείβεται Αἰών. \nἩρακλέης δ᾽ ἀνίουλον ἐδείκνυε κύκλον ὑπήνης, \nμῆλα λεοντοφόνῳ παλάμᾐ χρύσεια κομίζων, \nγαίης ὄλβια δῶρα Λιβυστίδος. ἐγγύθι δ᾽ αὐτοῦ \nΠαλλάδος ἀρήτειρα παρίστατο, παρθένος Αὔγη, \nφᾶρος ἐπιστείλασα κατωμαδὸν οὐ γὰρ ἐθείρας \nκρηδέμνῳ συνέεργεν: ἑὰς δ᾽ ἀνετείνετο χεῖρας, \nοἷά τε κικλήσκουσα Διὸς γλαυκώπιδα κούρην, \nἈρκαδικῆς Τεγέης ὑπὸ δειράδος. ἵλαθι, γαίης \nΤρωϊάδος βλάστημα σακεσπάχον, ἵλαθι, λάμπων \nΑἰνεία Τρώων βουληφόρε: σαῖς γὰρ ὀπωπαῖς \nἀγλαΐης πνείουσα σοφὴ. περιλείβεται αἰδώς, \nθέσκελον ἀγγέλλουσα γένος χρυσῆς Ἀφροδίτης. \nἨγασάμην δὲ Κρέουσαν ἰδὼν πενθήμονι κόσμῳ, \nσύγγαμον Αἰνείαο κατάσκιον ἀμφὶ γὰρ αὐταῖς \nἀμφοτέραις κρήδεμνον ἐφελκύσσασα παρειαῖς, \nπάντα πέριξ ἐκάλυψε ποδηνεκέι χρόα πέπλῳ, \nοἷά τε μυρομένη: τὰ δὲ χάλκεα δάκρυα νύμφης \nἌρεϊ δουρίκτητον ἐμαντεύοντο τιθήνην, \nἼλιον Ἀργείοισιν ἐελμένον ἀσπιδιώταις, \nοὔθ᾽ Ἕλενος κοτέων ἀπεπαύετο: πατρίδι νηλὴς \nφαίνετο δινεύων ἔτι που χόλον ἦν μὲν ἀείρων \nδεξιτερῇ φιάλην ἐπιλοίβιον: ὡς δοκέω δέ, \nἐσθλὰ μὲν Ἀργείοις μαντεύετο, καδδὲ τιθήνης \nἀθανάτοις ἠρᾶτο πανύστατα πήματα φαίνειν. \n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1447/?format=api",
"language": "ita",
"text": "Il sacerdote di Crisa si reggeva vicino, sollevando lo scettro di Febo nella mano destra, portando una corona sul capo; si distingueva il vincitore per la grande statura,com’è proprio della stirpe sacra degli eroi; mi sembra che l’Atride supplicasse; la barba cresceva fitta e la ciocca non intrecciata della fitta chioma veniva travolta.\nGiulio Cesare accanto brillava, il quale incoronò Roma con innumerevoli scudi di cuoio dei nemici. L’egida orrenda alla vista teneva sull’omero, stretta; brandendo fieramente con la mano destra la folgore; ed era come un giovane Zeus secondo l’italica voce. Allora s’ergeva Platone divino, che un giorno ad Atene rivelò le strade segrete delle divine virtù. Vidi un’altra Afrodite, figlia dell’ottimo Padre, d’oro, nuda, lucente; dall’alto del collo della dea scendeva, palpitando sul petto, il cinto. S’ergeva l’Ermafrodito grazioso, né uomo né donna, statua d’un essere misto, che potrai dire facilmente esser figlio di Cipride, dea dal mirabile seno, e di Ermete.\nMostrava un gonfio seno da fanciulla; del pari, svelava la potenza feconda dei genitali, mostrando i tratti combinati di una promiscua bellezza. Erinna era seduta, la vergine dal dolce canto, neanche con le dita toccava matasse intricate di fili: silenziosa distillava gocce da un’ape della Pieria.\nNon tralasciare il cantore Terpandro: perché diresti che quella statua sia viva, non priva di voce: sembrava comporre nel suo cuore commosso la mistica melodia di un canto, come una volta, sulle sponde dell’Eurota, che scorre tra gorghi, cantando sulla sua mistica cetra, acquietava i desideri maligni degli abitanti di Amicla, pronti alla guerra \nPericle, io ti ammirai vedendoti: persino nel silenzioso bronzo infondi come un fuoco l’abilità oratoria, come se dettassi ancora le leggi ai Cecropidi, o dichiarassi guerra contro i Pelopidi.\nSpiccava in piedi il saggio di Samo Pitagora, ma si aspettava \ndi vivere nell’Olimpo, forzava la costituzione del bronzo \npoiché traboccava di acuti pensieri : infatti ritengo che \nmisurasse il cielo soltanto con gli occhi incontaminati.\nVidi Stesicoro dalla voce acuta, il quale un tempo fu \n nutrito dalla terra di Sicilia, apprese il suono della lira\n di Apollo quando era ancora nel grembo materno.\nQuando nacque e non era ancora stato messo alla luceun usignolo vagante da qualche luogo posandosi di nascosto sulla bocca innalzava un canto melodioso. \nSalve ,Democrito, vanto della patria di Abdera, poiché stabilisti le leggi della natura dai bei frutti,giudicando misere le cerimonie della Musa scienziata, ridendo sempre delle precarie strade della vita, poiché sa giustamente che il vecchio Eone oltrepassa tutto quanto. \nEracle mostrava il giro rotondo del mento senza barba, recando nel palmo che uccise il leone i pomi d’oro, prosperosi doni della regione libica. \nAccanto c’era Auge, la vergine che era ministra di Pallade. Giù dalle spalle cadeva il manto: la chioma di capelli non era raccolta da alcun velo né fascia, aveva le braccia levate in alto, come ad invocare la figlia di Zeus dalle pupille lucenti sotto il monte di Tègea d’Arcadia. \nSii propizio germoglio bellicoso di Troia, Enea, sii propizio brillante consigliere di Troia: l’accorto pudore si espande dagli occhi, spirando di grazia, e rivela la divina stirpe di Afrodite dorata.\nAmmirai Creusa, compagna di Enea,avvolta da un aspetto luttuoso: infatti,tirando dietro il velo da entrambe le gote, nascose tutto il corpo attorno al velo che giungeva fino ai piedi, così come colei che piange: le lacrime di bronzo della giovane donna presagivano che la terra nutrice era preda di Ares, che Ilio era stretta dagli uomini di Argo armati di scudo. Eleno non poneva fine al rancore: sembrava spietato nei confronti della patria, muovendo la rabbia. Afferrava con la destra una coppa ,offrendo agli dei: credo che agli Argivi profetasse prosperità, pregava gli immortali (gli dei) di inviare presagi di morte alla terra nutrice.\nMa tu, madre di Ettore, dimmi, chi, Ecuba misera, chi t’insegnava degli immortali a versare, in quella forma muta, di pianto? Neppure il bronzo (ti) pose fine all’afflizione, né l’arte, priva di vita, pietosa (ti) frenò l’insanabile furia: tu sei lì, che versi tuttora lacrime. "
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 387,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/7/?format=api",
"number": 2
},
"fragment": 1,
"sub_fragment": "d",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:2.1d/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1448/?format=api",
"language": "grc",
"text": "Ἀνδρομάχη δ᾽ ἕστηκε ῥοδόσφυρος Ἠετιώνη, \nοὔτι γόον σταλάουσα πολύστονον ὡς γὰρ ὀίω, \nοὔπω ἐνὶ πτολέμῳ κορυθαίολος ἤριπεν Ἕκτωρ, \nοὐδὲ φερεσσακέων ὑπερήνορες υἷες Ἀχαιῶν \nΔαρδανίην ξύμπασαν ἐληΐσσαντο τιθήνην, \nἦν δ᾽ ἐσιδεῖν Μενέλαον ἀρήιον, ἀλλ᾽ ἐπὶ νίκῃ \nγηθόσυνον σχεδόθεν γὰρ ἐθάλπετο χάρματι πολλῷ \nδερκόμενος ῥοδόπηχυν ὁμόφρονα Τυνδαρεώνην. \nἠγασάμην δ᾽ Ἑλένης ἐρατὸν τύπον, ὅττι καὶ αὐτῷ \nχαλκῷ κόσμον ἔδωκε πανίμερον ἀγλαΐη γὰρ \nἔπνεε θερμὸν ἔρωτα. καὶ ἀψύχῳ ἐνὶ τέχνῃ. \nπυκναῖς δὲ πραπίδεσσιν ἀγάλλετο δῖος Ὀδυσσεύς: \nοὐ γὰρ ἔην ἀπάνευθε πολυστρέπτοιο μενοινῆς, \nἀλλ᾽ ἔτι κόσμον ἔφαινε σοφῆς φρενός: ἦν δ᾽ ἐνὶ θυμῷ \nκαγχαλόων Τροίην γὰρ ἐγήθεε πᾶσαν ὀλέσσας \nᾗσι δολοφροσύνῃσι. σὺ δ᾽ Ἕκτορος ἔννεπε μῆτερ, \nτίς σε, πολυτλήμων Ἑκάβη, τίς δάκρυα λείβειν \nἀθανάτων ἐδίδαξεν ἀφωνήτῳ ἐνὶ κόσμῳ; \nοὐδέ σε χαλκὸς ἔπαυσεν ὀιζύος, οὐδέ σε τέχνη \nἄπνοος οἰκτείρασα δυσαλθέος ἔσχεθε λύσσης: \nἀλλ᾽ ἔτι δακρυχέουσα παρίστασαι ὡς δὲ δοκεύω, \nοὐκέτι δυστήνου μόρον Ἕκτορος, οὐδὲ ταλαίνης \nἈνδρομάχης βαρὺ πένθος ὀδύρεαι, ἀλλὰ πεσοῦσαν \nπατρίδα σήν: φᾶρος γὰρ ἐπικρεμὲς ἀμφὶ προσώπῳ \nπήματα μὲν δείκνυσιν, ἀπαγγέλλουσι δὲ πέπλοι \nπένθος ὑποβρύχιον κεχαλασμένοι ἄχρι πεδίλων \nἄλγεϊ γὰρ πυμάτῳ δέδεσαι φρένα, καδδὲ παρειῆς \nδάκρυα μὲν σταλάεις, τὸ δὲ δάκρυον ἔσβεσε τέχνη, \nἄπλετον ἀγγέλλουσα δυσαλθέος αὐχμὸν ἀνίης. \nΚασσάνδρην δ᾽ ἐνόησα θεοπρόπον, ἀλλ᾽ ἐνὶ σιγῇ \nμεμφομένη γενετῆρα, σοφῆς ἀνεπίμπλατο λύσσης., \nοἷά τε θεσπίζουσα πανύστατα πήματα πάτρης. \nΠύρρος δ᾽ ἄλλος ἔην πτολιπόρθιος: οὐκ ἐπὶ χαίτης \nἱππόκομον τρυφάλειαν ἔχων, οὐκ ἔγχος ἑλίσσων, \nἀλλ᾽ ἄρα γυμνὸς ἔλαμπε, καὶ ἄχνοον εἶχεν ὑπήνην \nδεξιτερὴν δ᾽ ἀνέτεινεν ἑήν, ἐπιμάρτυρα νίκης, \nλοξὰ Πολυξείνην βαρυδάκρυον ὄμματι λεύσσων. \nεἰπέ, Πολυξείνη δυσπάρθενε, τίς τοι ἀνάγκη \nχαλκῷ ἐν ἀφθόγγῳ ;κεκρυμμένα δάκρυα λείβειν; \nπῶς δὲ τεῷ κρήδεμνον ἐπειρύσσασα προσώπῳ \nἵστασαι, αἰδομένῃ μὲν ἀλίγκιος, ἀλλ᾽ ἐνὶ θυμῷ \nπένθος ἔχεις ; μὴ δή σε τεὸν πτολίεθρον ὀλέσσας \nληΐδα Πύρρος ἔχοι Φθιώτιος; οὐδέ σε μορφὴ \nῥύσατο τοξεύσασα Νεοπτολέμοιο μενοινήν, \nἥ ποτε θηρεύσασα τεοῦ γενετῆρα φονῆος \nεἰς λίνον αὐτοκέλευστον ἀελπέος ἦγεν ὀλέθρου. \nναὶ μὰ τὸν ἐν χαλκῷ νοερὸν τύπον, εἴ νύ τε τοίην \nἔδρακε Πύρρος ἄναξ, τάχα κεν ξυνήονα λέκτρων \nἤγετο, πατρῴης προλιπὼν μνημήια μοίρης, \nἨγασάμην δ᾽ Αἴαντα, τὸν ὀβριμόθυμος Ὀιλεὺς \nΛοκρίδος ἐσπέρμηνε πελώριον ἕρκος ἀρούρης. \n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1449/?format=api",
"language": "ita",
"text": "Stava in piedi Andromaca, caviglie di rosa, la figlia di Ezione, senza lacrime né gemiti luttuosi; perché non ancora, credo, era caduto in guerra Ettore agitatore del cimiero, né i tracotanti figli degli Elleni armati di scudo avevano devastato tutta la Dardania, sua terra nutrice. Si poteva vedere Menelao , marziale, ma raggiante per la vittoria, ché ardeva di gioia grande vedendosi vicino la tindaride braccia di rosa, riconciliata con lui. Ammirai l’amabile immagine di Elena, perché anche al bronzo aveva dato grazia affascinante; a vederla, la sua bellezza da vicino spirava caldo amore, anche in quell’opera inanimata.\nL’illustre Odisseo appariva fiero del suo accorto ingegno: non era sprovvisto dei suoi versatili espedienti, ma mostrava ancora il fascino di una mente sagace. Il suo cuore esultava: godeva di avere causato con le sue astuzie la completa rovina di Troia. \nMa tu, madre di Ettore, dimmi, chi, Ecuba misera, chi t’insegnava degli immortali a versare, in quella forma muta, di pianto? Neppure il bronzo (ti) pose fine all’afflizione, né l’arte, priva di vita, pietosa (ti) frenò l’insanabile furia: tu sei lì, che versi tuttora lacrime. Forse non piangi più la sorte del povero Ettore, il lutto grave di Andromaca afflitta, piangi Dì, oh afflitta fanciulla, Polìssena, quale destino ha mai voluto per te quel pianto segreto che riversi nel tacito bronzo? Perché mai, col viso velato, ti alzi simile a chi si vergogna, quando il lutto grava sull’ anima? \nForse perché, dopo che ti ebbe devastata la patria, Pirro di Ftia ti catturò come bottino di guerra, né ti salvò quella bellezza (poiché non sedusse Neottòlemo ardente) che conquistò il padre di Pirro e lo indusse alla scelta di un’imprevedibile morte?\nCertamente, lo giuro per questo simulacro di bronzo, che se egli ti avesse vista così, ti avrebbe presa come sua compagna di letto, negando memorabili omaggi al padre colto dalla morte. Ammirai quell’ Aiace che Oileo, dal cuore coraggioso, generò gigantesca protezione del territorio locrese. \n"
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 388,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/7/?format=api",
"number": 2
},
"fragment": 1,
"sub_fragment": "e",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:2.1e/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1450/?format=api",
"language": "grc",
"text": "φαίνετο μὲν νεότητι κεκασμένος: οὐδὲ γὰρ ἦεν \nἄνθεϊ λαχνήεντι γενειάδος ἄκρα χαράξας: \nγυμνὸν δ᾽ εἶχεν ἅπαν στιβαρὸν δέμας: ἠνορέῃ δὲ \nβεβριθὼς ἐλέλιζε μαχήμονος οἶστρον Ἐνυοῦς. \nΟἰνώνη δὲ χόλῳ φρένας ἔζεεν, ἔζεε πικρῷ \nζήλῳ θυμὸν ἔδουσα, Πάριν δ᾽ ἐδόκευε λαθοῦσα \nὄμματι μαινομένῳ κρυφίην δ᾽ ἤγγειλεν ἀπειλήν, \nδεξιτερῇ βαρύποτμον ἀναινομένη παρακοίτην, \nαἰδομένῳ μὲν ἔοικεν ὁ βουκόλος, εἶχε δ᾽ ὀπωπὴν \nπλαζομένην ἑτέρωσε δυσίμερος: αἴδετο γάρ που \nΟἰνώνην βαρύδακρυν ἰδεῖν, Κεβρηνίδα νύμφην. \nΑὐαλέῳ δὲ Δάρης ἐζώννυτο χεῖρας ἱμάντι, \nπυγμαχίης κήρυκα φέρων χόλον ἠνορέης δὲ \nἔπνεε θερμὸν ἄημα πολυστρέπτοισιν ὀπωπαῖς. \nἜντελλος δέ, Δάρητος ἐναντίον ὄμμα τιταίνων, \nγυιοτόρους μύρμηκας ἐμαίνετο χερσὶν ἑλίσσων \nπυγμαχίης δ᾽ ὤδινε φόνον διψῶσαν ἀπειλήν. \nἦν δὲ παλαισμοσύνην δεδαημένος ὄβριμος ἀνήρ \nεἰ δὲ Φίλων ἤκουε πελώριος, εἴτε Φιλάμμων, \nεἴτε Μίλων Σικελῆς ἔρυμα χθονός, οἶδεν Ἀπόλλων \nοὐ γὰρ ἐγὼ δεδάηκα διακρῖναι καὶ ἀεῖσαι \nοὔνομα θαρσαλέου κλυτὸν ἀνέρος, ἀλλὰ καὶ ἔμπης \nἔπνεεν ἠνορέης: λάσιος δὲ οἱ εἵλκετο πώγων, \nκαὶ φόβον ἠκούτιζον ἀεθλητῆρα παρειαί, \nκαὶ κεφαλῆς ἔφρισσον ἐθειράδες: ἀμφὶ δὲ πυκνοῖς \nμυῶνες μελέεσσιν ἀνοιδαίνοντο ταθέντες \nτρηχαλέοι, δοιοὶ δέ, συνισταμένων παλαμάων, \nεὐρέες ἐσφήκωντο βραχίονες, ἠΰτε πέτραι, \nκαὶ παχὺς ἀλκήεντι τένων ἐπανίστατο νώτῳ, \nαὐχένος εὐγνάμπτοιο περὶ πλατὺν αὐλὸν ἀνέρπων. \nΔέρκεό μοι Χαρίδημον, ὃς Ἀτθίδος ἡγεμονεύων \nΚεκροπίδην στρατὸν εἶχεν ἑῇς πειθήμονα βουλῇς. \nἦ κεν ἰδὼν ἀγάσαιο Μελάμποδα: μαντιπόλου μὲν \nἱερὸν εἶδος ἔφαινεν, ἔοικε δὲ θέσπιδος ὀμφῆς \nσιγηλοῖς στομάτεσσι θεοπρόπον ἄσθμα τιταίνων. \nΠάνθοος ἦν Τρώων βουληφόρος, ἀλλ᾽ ἔτι δεινὴν \nοὔπω μῆτιν ἔπαυσε κατ᾽ Ἀργείων στρατιάων. \nΔημογέρων δὲ νόημα πολύπλοκον εἶχε Θυμοίτης\nἀμφασίης πελάγεσσιν ἐελμένος: ἦ γὰρ ἐῴκει \nσκεπτομένῳ τινὰ μῆτιν ἔτι Τρώεσσιν ὑφαίνειν. \nΛάμπων δ᾽ ἀχνυμένῳ ἐναλίγκιος ἦεν ἰδέσθαι: \nοὐ γὰρ ἔτι φρεσὶν εἶχε κυλινδομένοιο κυδοιμοῦ \nτειρομένοις Τρώεσσι τεκεῖν παιήονα βουλήν. \nεἱστήκει Κλυτίος μὲν ἀμήχανος: εἶχε δὲ δοιὰς \nχεῖρας ὁμοπλεκέας, κρυφίης κήρυκας ἀνίης. \n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1451/?format=api",
"language": "ita",
"text": "Sembrava pieno di giovinezza perché la barba non ricopriva neppure la punta del mento. \nTutto il coraggioso corpo era nudo: ricolmo di forza virile, pungolava con l’arma d’ Enio bellicoso. \nIl cuore d’ Enone era infuocato di collera, l’anima rosa di gelosia; Paride, sconvolto, spiava nell’ombra; lanciava velate minacce; nel frattempo la mano destra spingeva lo sposo dalla misera sorte. Il pastore sembrava confuso, lo sguardo circospetto si distoglieva da quell’ amatore rovinoso.\nSi vergognava forse di veder piangere a dirotto Enone, la figlia di Cebrene. \nDarete si cingeva le mani con cuoio secco - con l'ira, preannuncio delle gare di pugni, nel cuore; spirava caldi respiri dal mobile volgere degli occhi. \nContro Darete c'era Entello, che con lo sguardo minaccioso, si scatenava, cingeva il cesto che fora le membra, nel suo grembo c'era minaccia, assetato di sangue. Quindi un altro gigante, esperto di lotta, fiero. Solo Apollo sa se il suo nome fosse Filone, Filammone o Milone, protettore della terra siciliana; non capisco cosa c'è scritto e non posso cantare il nobile nome di quel valoroso; emanava comunque molto vigore; fluiva la barba foltissima e lunga, le guance lanciavano intorno uno sgomento guerriero e rizzavano i capelli sul capo; su un corpo massiccio una tensione, un gonfiore di muscoli solidi e duri; teneva le mani giunte; le braccia, una duplice stretta, si stringevano larghe possenti come rocce, la nuca vigorosa,tesa attorno all’ampia canna \ndel duttile collo, sorgeva sulle spalle forzute.\nEcco là Caridemo, comandante dell’Attica , il quale ebbe sotto il suo comando l’armata cecropide. O, ti stupiresti vedendo Melampo: mostrava un solenne aspetto di vate; sembrava emettere dalle labbra silenti predizioni divine. C’era Pantoo, che dava consigli ai troiani e negli abili piani che dettava contro gli argivi non c’era sosta. Il senatore Timete col suo abile pensiero era sconvolto nell’animo: pensoso, sembrava tramare chissà che piani per il bene di Troia. Lampone dava l’impressione di un uomo sofferente: nel tumulto della battaglia non sapeva trovare per i troiani ormai sopraffatti un rimedio guaritore. \nL’eretta figura di Clizio appariva impotente: aveva le braccia conserte, come a nascondere l’afflizione. "
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 389,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/7/?format=api",
"number": 2
},
"fragment": 1,
"sub_fragment": "f",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:2.1f/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1452/?format=api",
"language": "grc",
"text": "χαῖρε φάος ῥήτρης Ἰσόκρατες, ὅττι σὺ χαλκῷ \nκόσμον ἄγεις: δοκέεις γὰρ ἐπίφρονα μήδεα φαίνειν, \nεἰ καὶ ἀφωνήτῳ σε πόνῳ χαλκεύσατο τέχνη. \nἔστενε δ᾽ Ἀμφιάρηος ἔχων πυριλαμπέα χαίτην \nστέμματι δαφναίῳ: κρυφίην δ᾽ ἐλέλιζεν ἀνίην, \nθεσπίζων, ὅτι πᾶσι βοόκτιτος ἀνδράσι Θήβη \nἀνδράσιν Ἀργείοισιν ὑπότροπον ἦμαρ ὀλέσσει. \nἀγλαὸς εἱστήκει χρησμηγόρος, ὅντινά φασιν \nμαντιπόλου γενετῆρα θεοφραδέος Πολυείδου: \nεὐπετάλῳ δὲ κόμας ἐστεμμένος ἔπρεπε δάφνῃ. \nεἶδον ἀκερσεκόμην Ἕκατον θεόν, εἶδον ἀοιδῆς \nκοίρανον, ἀδμήτοισι κεκασμένον ἄνθεσι χαίτην \nεἶχε γὰρ ἀμφοτέροισι κόμης μεμερισμένον ὤμοις \nβόστρυχον αὐτοέλικτον: ἕλισσε δὲ μάντιν ὀπωπήν, \nοἷά τε μαντοσύνῃ μεροπήια πήματα λύων. \nγυμνὸς δ᾽ ὀβριμόθυμος ἔην Τελαμώνιος Αἴας, \nμήπω πρῶτον ἴουλον ἔχων ἐκέκαστο δὲ μορφῆς \nἄνθεσι πατρῴης: πλοκάμους δ᾽ ἐσφίγγετο μίτρῃ: \nοὐ γὰρ ἔην τρυφάλειαν ἔχων, οὐκ ἔγχος ἑλίσσων, \nοὐ σάκος ἑπταβόειον ἐπωμαδόν, ἀλλὰ τοκῆος \nθαρσαλέην ἀνέφαινεν ἀγηνορίην Τελαμῶνος. \nἵστατο Σαρπηδών, Λυκίων πρόμος: ἠνορέῃ μὲν \nφρικτὸς ἔην ἁπαλοῖς δὲ νεοτρεφέεσσιν ἰούλοις \nοἴνοπος ἄκρα χάρασσε γενειάδος: ἀμφὶ δὲ χαίταις \nεἶχε κόρυν γυμνὸς μὲν ἔην δέμας, ἀλλ᾽ ἐνὶ μορφῇ \nσπέρμα Διὸς σήμαινεν ἀπ᾽ ἀμφοτέρης γὰρ ὀπωπῆς \nμαρμαρυγὴν ἀπέπεμπεν ἐλευθερίου γενετῆρος, \nκαὶ τρίτος ;εὐχαίτης τριποδηλάλος ἦεν Ἀπόλλων, \nκαλὸς ἰδεῖν: πλόκαμος γὰρ ἕλιξ ἐπιδέδρομεν ὤμοις \nἀμφοτέροις: ἐρατὴ δὲ θεοῦ διεφαίνετο μορφή, \nχαλκῷ κόσμον ἄγουσα: θεὸς δ᾽ ἐτίταινεν ὀπωπήν, \nοἷά τε μαντιπόλοισιν ἐπὶ τριπόδεσσι δοκεύων. \nκαὶ τριτάτην θάμβησα πάλιν χρυσῆν Ἀφροδίτην, \nφάρεϊ κόλπον ἔχουσαν ἐπίσκιον ἀμφὶ δὲ μαζοῖς \nκεστὸς ἕλιξ κεχάλαστο, χάρις δ᾽ ἐνενήχετο κεστῷ. \nαἰχμητὴς δ᾽ ἀνίουλος ἐλάμπετο δῖος Ἀχιλλεύς, \nγυμνὸς ἐὼν σαγέων ἐδόκευε μὲν ἔγχος ἑλίσσειν \nδεξιτερῇ, σκαιῇ δὲ σάκος χάλκειον ἀείρειν, \nσχήματι τεχνήεντι: μόθου δ᾽ ἀπέπεμπεν ἀπειλὴν \nθάρσεϊ τολμήεντι τεθηγμένος: αἱ γὰρ ὀπωπαὶ \nγνήσιον ἦθος ἔφαινον ἀρήιον Αἰακιδάων.\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1453/?format=api",
"language": "ita",
"text": "Salve Isocrate, lume di eloquenza! Dai splendori al bronzo: anche impresso nel bronzo dalla silente opera d’arte mi sembra che tu renda manifesti sapienti pensieri. Amfiarao, con la chioma di capelli coronata dall’alloro, stava sospirando al pensiero di un’angoscia segreta: prediceva infatti che Tebe, fondata \ndove giace la giovenca, avrebbe reso impossibile \nil ritorno agli argivi. \nS’ergeva splendido un altro profeta, che fu padre, si dice, di Poliido, padre isporato degli dei. Si distingueva per la chioma cinta di frondoso alloro. Vidi il dio intonso, lungi saettante, vidi il signore del canto , le chiome adorne di vergini fiori; sulle spalle ricadevano, discriminati i capelli ricciuti per natura. Volgeva sguardi profetici, come se con il potere oracolare liberasse i mortali dai mali. Era nudo Aiace, l’ardito figlio di Telamone; ancor privo della prima peluria, ma adorno dei fiori della bellezza paterna, stringeva i capelli con una benda ché non portava l’elmo, non brandiva l’asta, non teneva sulla spalla lo scudo di sette pelli bovine, eppure rivelava l’impavido valore del padre Telamone. C’era Sarpedone. Primo tra i Lici; era terribile per la virilità, ma una nuova e morbida lanugine segnava la cima del mento dal colore del vino; sulla chioma aveva un elmo. \nIl corpo era nudo, ma nell’aspetto presentava il gene \ndi Zeus; infatti emetteva da entrambi gli occhi \nlo stesso bagliore del nobile padre.\nC’era anche il terzo Apollo dalla bella chioma che parla \ndal tripode, dal bell’aspetto: infatti i capelli ondulati si spargevano su entrambe le spalle, l’amabile figura del Dio emetteva bagliori, conferendo grazia al bronzo; \nil Dio volgeva lo sguardo, come se stesse scrutando \nil futuro dall’alto del tripode.\nE a sua volta una terza aurea Afrodite mi incantò, la quale aveva il petto ombreggiato dalla veste: \nattorno ai seni si allentava una cintura sinuosa, \nla grazia ondeggiava nella cinta.\nIl divino Achille , imberbe e armato di lancia, splendeva, \nil quale era privo di armatura; scrutava, come per volgere \nla lancia nella mano destra, sollevando con l’altra mano lo scudo, con portamento lezioso. Trasmetteva minaccia di guerra, incitato con animo audace. Infatti gli occhi mostravano la genuina indole bellicosa degli Eàcidi.\n"
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 390,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/7/?format=api",
"number": 2
},
"fragment": 1,
"sub_fragment": "g",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:2.1g/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1454/?format=api",
"language": "grc",
"text": "ἦν δὲ καὶ Ἑρμείας χρυσόρραπις: ἱστάμενος δὲ \nδεξιτερῇ πτερόεντος ἀνείρυε δεσμὰ πεδίλου, \nεἰς ὁδὸν ἀίξαι λελιημένος: εἶχε γὰρ ἤδη \nδεξιὸν ὀκλάζοντα θοὸν πόδα, τῷ ἔπι λαιὴν \nχεῖρα ταθεὶς ἀνέπεμπεν ἐς αἰθέρα κύκλον ὀπωπῆς, \nοἷά τε πατρὸς ἄνακτος ἐπιτρωπῶντος ἀκούων. \nκαὶ νοερῆς ἄφθεγκτα Λατινίδος ὄργια Μούσης \nἅζετο παπταίνων Ἀπολήιος, ὅντινα μύστην \nΑὐσονὶς ἀρρήτου σοφίης ἐθρέψατο Σειρήν. \nΦοίβου δ᾽ οὐρεσίφοιτος ὁμόγνιος ἵστατο κούρη \nἌρτεμις, ἀλλ᾽ οὐ τόξον ἑκηβόλον, οὐδὲ φαρέτρην \nἰοδόκην ἀνέχουσα κατωμαδὸν ἦν δ᾽ ἐπὶ γούνων \nπαρθένιον λεγνωτὸν ἀναζωσθεῖσα χιτῶνα, \nκαὶ τριχὸς ἀκρήδεμνον ἀνιεμένη πλόκον αὔραις. \nἔμφρονα χαλκὸν Ὅμηρος ἐδείκνυεν, οὔτε μενοινῆς \nἄμμορον, οὔτε νόου κεχρημένον, ἀλλ᾽ ἄρα μούνης \nφωνῆς ἀμβροσίης, ἀνέφαινε δὲ θυιάδα τέχνην. \nἦ καὶ χαλκὸν ἔχευσεν ὁμῆ θεὸς εἴδεϊ μορφῆς: \nοὐ γὰρ ἐγὼ κατὰ θυμὸν ὀίομαι ὅττι μιν ἀνὴρ \nἐργοπόνος χάλκευσε παρ᾽ ἐσχαρεῶνι θαάσσων, \nἀλλ᾽ αὐτὴ πολύμητις ἀνέπλασε χερσὶν Ἀθήνη \nεἶδος ἐπισταμένη τόπερ ᾤκεεν ἐν γὰρ Ὁμήρῳ \nαὐτὴ ναιετάουσα σοφὴν ἐφθέγγετο μολπήν. \nσύννομος Ἀπόλλωνι πατὴρ ἐμός, ἰσόθεος φὼς \nἵστατο θεῖος Ὅμηρος: ἔικτο μὲν ἀνδρὶ νοῆσαι \nγηραλέῳ: τὸ δὲ γῆρας ἔην γλυκύ: τοῦτο γὰρ αὐτῷ \nπλειοτέρην ἔσταζε χάριν: κεκέραστο δὲ κόσμῳ \nαἰδοίῳ τε φίλῳ τε: σέβας δ᾽ ἀπελάμπετο μορφῆς. \nαὐχένι μὲν κύπτοντι γέρων ἐπεσύρετο βότρυς \nχαίτης, εἰσοπίσω πεφορημένος, ἀμφὶ δ᾽ ἀκουὰς \nπλαζόμενος κεχάλαστο: κάτω δ᾽ εὐρύνετο πώγων \nἀμφιταθείς, μαλακὸς δὲ καὶ εὔτροχος: οὐδὲ γὰρ ἦεν \nὀξυτενής, ἀλλ᾽ εὐρὺς ἐπέπτατο, κάλλος ὑφαίνων \nστήθεϊ γυμνωθέντι καὶ ἱμερόεντι προσώπῳ. \nγυμνὸν δ᾽ εἶχε μέτωπον, ἐπ᾽ ἀπλοκάμῳ δὲ μετώπῳ \nἧστο σαοφροσύνη κουροτρόφος: ἀμφὶ δ᾽ ἄρ᾽ ὀφρῦς \nἀμφοτέρας προβλῆτας ἐύσκοπος ἔπλασε τέχνη, \nοὔτι μάτην: φαέων γὰρ ἐρημάδες ἦσαν ὀπωπαί. \nἀλλ᾽ οὐκ ἦν ἀλαῷ ἐναλίγκιος ἀνδρὶ νοῆσαι: \nἕζετο γὰρ κενεοῖς χάρις ὄμμασιν ὡς δὲ δοκεύω, \nτέχνη τοῦτο τέλεσσεν, ὅπως πάντεσσι φανείη \nφέγγος ὑπὸ κραδίην σοφίης ἄσβεστον ἀείρων. \nδοιαὶ μὲν ποτὶ βαιὸν ἐκοιλαίνοντο παρειαί, \nγήραϊ ῥικνήεντι κατάσχετοι ἀλλ᾽ ἐνὶ κείναις \nαὐτογενής, Χαρίτεσσι συνέστιος, ἵζανεν Αἰδώς: \nΠιερικὴ δὲ μέλισσα περὶ στόμα θεῖον ἀλᾶτο, \nκηρίον ὠδίνουσα μελισταγές. ἀμφοτέρας δὲ \nχεῖρας ἐπ᾽ ἀλλήλαισι τιθεὶς ἐπερείδετο ῥάβδῳ, \nοἷά περ ἐν ζωοῖσιν ἑὴν δ᾽ ἔκλινεν ἀκουὴν \nδεξιτερήν, δόκεεν δὲ καὶ Ἀπόλλωνος ἀκούειν, \nἢ καὶ Πιερίδων τινὸς ἐγγύθεν. ἐν δ᾽ ἄρα θυμῷ \nσκεπτομένῳ μὲν ἔικτο, νόος δὲ οἱ ἔνθα καὶ ἔνθα \nἐξ ἀδύτων πεφόρητο πολυστρέπτοιο μενοινῆς, \nΠιερικῆς Σειρῆνος ἀρήιον ἔργον ὑφαίνων. \n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1455/?format=api",
"language": "ita",
"text": "C’era Ermete, il dio dalla magica verga d’oro, tirava con la mano destra i lacci dell’alato calzare. La gamba destra era piegata, su di essa era poggiata la mano sinistra e la sua faccia era rivolta verso il cielo, come se stesse ascoltando gli ordini del padre. Apuleio osservava attentamente gli impronunciabili segreti della saggia Musa latina. \nL’italiana sirena lo crebbe devoto della ineffabile sapienza. \nPoi si innalzava la sorella di Febo, Artemide che vaga per i monti. Non reggeva nessun arco, né sulla schiena recava la faretra; aveva la veste da vergine orlata di frange tirata fino alle ginocchia e i capelli liberi, senza alcun velo, sciolti al vento. \nIl bronzeo Omero era quasi vivo, non priva di inventiva né di pensiero; non aveva solo la voce divina, mostrava l’impeto dell’ardore sacro della tecnica scultorea.\nLa colata di un bronzo così realistico era degno delle sembianze della dea: no, io non credo e non penso che un essere umano, seduto nella propria fucina, abbia forgiato la statua di bronzo: l’ha plasmata con le sue mani la sapientissima dea Atena in persona, conoscendo bene il corpo che fu sua dimora, poiché proprio lei visse dentro il corpo di Omero, cantando quel canto sublime. \nCosì si ergeva, compagno di Apollo, il pari agli dei, lui, padre mio, quell’Omero divino. Sembrava un uomo vecchio, ma di una anzianità così dolce da dargli come uno strato ancor più ricco di grazia: un miscuglio di venerando e di caro, da cui risplendeva pudore.\nSul collo piegato del vecchio scendevano i capelli, che erano gettati indietro, intorno alle orecchie liberi e morbidi; in basso la barba morbida e soffice cadeva abbondante, tutta intorno al mento: non era rigida, a punta, ma larga, distesa, tesseva un intreccio di grazia al petto nudo come all’amabile viso.\nLa fronte era nuda; ma sopra la testa calva era seduta la Sapienza nutrice di giovani; e l’arte ingegnosa plasmò le due sopracciglia prominenti: le sue pupille erano prive di lucentezza eppure a vederlo, come a me sembra, non era un cieco: negli occhi vuoti stava seduta la grazia. \nL’intento dell’arte fu forse quello di rendere nota la luce alta e viva, che mai si estingue, del genio, presente nel cuore di Omero. Da entrambe le parti si infossavano appena le guance, contratte dalle rughe della vecchiaia; ma la Verecondia nativa delle Grazie consorte v’era di casa. Intorno alle labbra volteggiava un’ape Pieria (cfr. Anth.Pal II, ) impregnata di gocce di miele dolcissimo. Con le due mani, poggiate l’una sull’altra,si sosteneva con un bastone come si fa tra i vivi. L’orecchio destro inclinato sembrava sempre ascoltare Apollo, sembrava che forse udisse una musa nei dintorni. Assomigliava ad un pensatore tutto raccolto in se; la mente,tramando la cantica marzia della Sirena pieria, vagava di qua e di là dai profondi segreti del genio versatile."
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 391,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/7/?format=api",
"number": 2
},
"fragment": 1,
"sub_fragment": "h",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:2.1h/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1456/?format=api",
"language": "grc",
"text": "καὶ Σύριος σελάγιζε σαοφροσύνῃ Φερεκύδης \nἱστάμενος: σοφίης δὲ θεουδέα κέντρα νομεύων, \nοὐρανὸν ἐσκοπίαζε, μετάρσιον ὄμμα τιταίνων.\nκαὶ σοφὸς Ἡράκλειτος ἔην, θεοείκελος ἀνήρ, \nἔνθεον ἀρχαίης Ἐφέσου κλέος, ὅς ποτε μοῦνος \nἀνδρομέης ἔκλαιεν ἀνάλκιδος ἔργα γενέθλης. \nκαὶ τύπος ἁβρὸς ἔλαμπεν ἀριστονόοιο Κρατίνου, \nὅς ποτε δημοβόροισι πολισσούχοισιν Ἰώνων \nθυμοδακεῖς ἐθόωσεν ἀκοντιστῆρας ἰάμβους, \nκῶμον ἀεξήσας, φιλοπαίγμονος ἔργον ἀοιδῆς. \nεἱστήκει δὲ Μένανδρος, ὃς εὐπύργοισιν Ἀθήναις \nὁπλοτέρου κώμοιο σελασφόρος ἔπρεπεν ἀστήρ: \nπολλάων γὰρ ἔρωτας ἀνέπλασε παρθενικάων, \nκαὶ Χαρίτων θεράποντας ἐγείνατο παῖδας ἰάμβους, \nἅρπαγας οἰστρήεντας ἀεδνώτοιο κορείης, \nμίξας σεμνὸν ἔρωτι μελίφρονος ἄνθος ἀοιδῆς. \nἈμφιτρύων δ᾽ ἤστραπτεν, ἀπειρογάμῳ τρίχα δάφνῃ \nστεψάμενος: πᾶσιν μὲν ἐύσκοπος εἴδετο μάντις: \nἀλλ᾽ οὐ μάντις ἔην Ταφίης δ᾽ ἐπὶ σήματι νίκης \nστέμμα πολυστρέπτοισιν ἐπάρμενον εἶχεν ἐθείραις, \nἈλκμήνης μενέχαρμος ἀριστοτόκου παρακοίτης, \nΘουκυδίδης δ᾽ ἐλέλιξεν ἑὸν νόον ἦν δὲ νοῆσαι \nοἷά περ ἱστορίης δημηγόρον ἦθος ὑφαίνων \nδεξιτερὴν γὰρ ἀνέσχε μετάρσιον, ὡς πρὶν ἀείδων \nΣπάρτης πικρὸν Ἄρηα καὶ αὐτῶν Κεκροπιδάων, \nἙλλάδος ἀμητῆρα πολυθρέπτοιο τιθήνης. \nοὐδ᾽ Ἁλικαρνησοῦ με παρέδραμε θέσπις ἀηδών, \nἩρόδοτος πολύιδρις, ὃς ὠγυγίων κλέα φωτῶν, \nὅσσα περ ἠπείρων δυὰς ἤγαγεν, ὅσσα περ αἰὼν \nἔδρακεν ἑρπύζων, ἐνάταις ἀνεθήκατο Μούσαις, \nμίξας εὐεπίῃσιν Ἰωνίδος ἄνθεα φωνῆς. \nΘήβης δ᾽ Ὠγυγίης Ἑλικώνιος ἵστατο κύκνος, \nΠίνδαρος ἱμερόφωνος, ὃν ἀργυρότοξος Ἀπόλλων \nἔτρεφε Βοιωτοῖο παρὰ σκοπιὴν Ἑλικῶνος, \nκαὶ μέλος ἁρμονίης ἐδιδάξατο: τικτομένου γὰρ \nἑζόμεναι λιγυροῖσιν ἐπὶ στομάτεσσι μέλισσαι \nκηρὸν ἀνεπλάσσαντο, σοφῆς ἐπιμάρτυρα μολπῆς.\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1457/?format=api",
"language": "ita",
"text": "Splendeva per la saggezza Ferecide di Siro: padroneggiando l’assillo divino d’un’alta sapienza scrutava con occhi protesi l’abisso celeste. C’era anche Eraclito, sapiente, uomo simile agli dei, gloria di Efeso antica, ispirato: l’unico, un tempo, che della stirpe vile degli uomini pianse le sorti. Anche la molle figura brillava del grande Cratino: su governanti di Ioni, divoratori di popolo, un tempo affilò come frecce le punte dei giambi mordaci, nobilitò la commedia, quel genere ricco di celie. (Ritto) stava Menandro, il quale come splendente stella della commedia novella brillava in Atene dalle torri ben fatte. Infatti di molte vergini modellò passioni di amore, rapimenti di verginità privo di doni nuziali, furenti. \nAnfitrione risplendeva, coronando la chioma di vergine alloro; ad ognuno pareva un profeta veggente; eppure non era un profeta, come segno di riconoscimento della vittoria sui Tafi portava una corona che si trovava sui capelli ricci, sposo valoroso di Alcmena, madre di nobili figli.Tucidide faceva vibrare la sua mente, tessendo il carattere oratorio riguardo la storia; infatti la mano destra era sollevata in alto, così come quando cantando la violenta guerra di Sarta e degli uomini ateniesi, mietitrice della prole della Grecia madre. Né mi sfuggì l’usignolo divino di Alicarnasso, il saggio Erodoto, che le azioni gloriose degli avi, quelle dei due continenti che guidò, quando fu visto dal tempo che sfugge, consacrò alle nove Muse, mischiando allo stile la grazia della lingua Ionica.\nC’era il cigno eliconio dell’antichissima Tebe Pindaro, dal delizioso canto, il quale fu allevato da Apollo dall’arco di argento presso la vetta dell’Elicona beotico e imparò la melodia della musica;\nMentre nasceva infatti, le api ,posandosi sopra le labbra canore, fecero un favo, testimonianza di un canto geniale.\n"
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 392,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/7/?format=api",
"number": 2
},
"fragment": 1,
"sub_fragment": "i",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:2.1i/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1458/?format=api",
"language": "ita",
"text": "Continuava a risplendere Senofonte, cittadino dell’Atene armata di scudo, il quale precedentemente,cantando la forza dell’Achemenide Ciro, seguiva l’indole eloquente della Musa platonica mescolando i frutti guerreschi della storia feconda con le gocce dell’ape instancabile. C’era anche l’indovino chiamato Alcmeone, ma non era l’indovino celebrato né aveva sulla chioma un ornamento d’alloro: io osservo Alcamane, il quale prima si esercitava nell’arte della lira armoniosa componendo canti doriesi con le corde melodiose. E Pompeo, condottiero degli Ausoni dalle molte fatiche, aveva sotto i piedi le spade isauriche calpestate, come cimelio splendente degli atti coraggiosi degli uccisori di Isauri, mentre mostrava che trasse sotto il giogo servile il collo del Toro incatentato con la corda invulnerabile della Vittoria; quest’uomo, il quale rappresentò la salvezza per tutti quanti e generò la sacra progenie del re Anastasio. \nIl mio eccelso capo con scettro mostrò questo a tutti per il fatto che saccheggiò tutti i popoli della terra isaurica con guerrieri armati di scudo .Vi era un altro Omero,eco, che non era peraltro – sospetto – maestro dei canti ,figlio divino di Meles dalla bella corrente, ma quello che sui lidi di Tracia, fu generato dalla madre Mero la bizantina famosa (le muse la allevarono esperta già da bambina nei canti epici ). Infatti quello esercitò la sapiente arte della tragedia adornando la sua patria Bisanzio con i versi.\nE si distingueva quel cigno soave caro all’Italia ,quello che emette eloquenza,Virgilio:la lingua dei padri,lingua del Tevere, fece di lui l’Omero di Roma .\n\n\n"
},
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/1459/?format=api",
"language": "grc",
"text": "Ξεινοφόων δ᾽ ἤστραπτε, φεράσπιδος ἀστὸς Ἀθήνης,\n ὃς πρὶν Ἀχαιμενίδαο μένος Κύροιο λιγαίνων, \nεἵπετο φωνήεντι Πλατωνίδος ἤθεϊ Μούσης, \nἱστορίης φιλάεθλον ἀριστώδινος ὀπώρην \nσυγκεράσας ῥαθάμιγξι φιλαγρύπνοιο μελίσσης. \nἵστατο δ᾽ Ἀλκμάων κεκλημένος οὔνομα μάντις: \nἀλλ᾽ οὐ μάντις ἔην ὁ βοώμενος, οὐδ᾽ ἐπὶ χαίτης \nδάφνης εἶχε κόρυμβον: ἐγὼ δ᾽ Ἀλκμᾶνα δοκεύω, \nὃς πρὶν ἐυφθόγγοιο λύρης ἠσκήσατο τέχνην, \nΔώριον εὐκελάδοισι μέλος χορῇσιν ὑφαίνων. \nκαὶ πρόμος εὐκαμάτων Πομπήιος Αὐσονιήων, \nφαιδρὸν ἰσαυροφόνων κειμήλιον ἠνορεάων, \nστειβομένας ὑπὸ ποσσὶν Ἰσαυρίδας εἶχε μαχαίρας,\nσημαίνων ὅτι δοῦλον ὑπὸ ζυγὸν αὐχένα Ταύρου \nεἴρυσεν, ἀρρήκτῳ πεπεδημένον ἅμματι Νίκης. \nκεῖνος ἀνήρ, ὃς πᾶσιν ἔην φάος, ὃς βασιλῆος \nἠγαθέην ἐφύτευσεν Ἀναστασίοιο γενέθλην. \nτοῦτο δὲ πᾶσιν ἔδειξεν ἐμὸς σκηπτοῦχος ἀμύμων, \nδῃώσας σακέεσσιν Ἰσαυρίδος ἔθνεα γαίης. \nἵστατο δ᾽ ἄλλος Ὅμηρος, ὃν οὐ πρόμον εὐεπιάων \nθέσκελον υἷα Μέλητος ἐυρρείοντος ὀίω, \nἀλλ᾽ ὃν Θρηικίῃσι παρ᾽ ᾐόσι γείνατο μήτηρ \nΜοιρὼ κυδαλίμη Βυζαντιάς, ἣν ἔτι παιδνὴν \nἔτρεφον εὐεπίης ἡρωίδος ἴδμονα Μοῦσαι: \nκεῖνος γὰρ τραγικῆς πινυτὴν ἠσκήσατο τέχνην, \nκοσμήσας ἐπέεσσιν ἑὴν Βυζαντίδα πάτρην. \nκαὶ φίλος Αὐσονίοισι λιγύθροος ἔπρεπε κύκνος \nπνείων εὐεπίης Βεργίλλιος, ὅν ποτε Ῥώμης \nΘυμβριὰς ἄλλον Ὅμηρον ἀνέτρεφε πάτριος Ἠχώ.\n"
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 728,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/10/?format=api",
"number": 3
},
"fragment": 1,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:3.1/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/10770/?format=api",
"language": "grc",
"text": "τάνδε Διὸς δμαθεῖσαν ἐν ὠδίνεσσι κεραυνῷ,\r\nκαλλίκομον Κάδμου παῖδα καὶ Ἁρμονίης,\r\nματέρα θυρσοχαρὴς ἀνάγει γόνος ἐξ Ἀχέροντος,\r\nτὰν ἄθεον Πενθέως ὕβριν ἀμειβόμενος."
}
],
"authors": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/authors/6/?format=api",
"tlg_id": "",
"names": [
{
"name": "anónimo",
"language": "spa"
},
{
"name": "anonimo",
"language": "ita"
},
{
"name": "anonyme",
"language": "fra"
},
{
"name": "anónimo",
"language": "por"
},
{
"name": "anonymus",
"language": "lat"
},
{
"name": "anonymous",
"language": "eng"
}
]
}
],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [
{
"book": 3,
"fragment": 1,
"sub_fragment": "",
"number": 1,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:3.1.1/?format=api"
},
{
"book": 3,
"fragment": 1,
"sub_fragment": "",
"number": 2,
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/scholia/urn:cts:greekLit:tlg5011.tlg001.sag:3.1.2/?format=api"
}
],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 1604,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/10/?format=api",
"number": 3
},
"fragment": 2,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:3.2/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/4733/?format=api",
"language": "grc",
"text": "τὸν βαθὺν Ἀρκαδίης προλιπὼν πάτον εἵνεκα ματρὸς\n Αὔγης, τᾶσδ᾽ ἐπέβην γᾶς Τεϋθραντιάδος,\n Τήλεφος, Ἡρακλέους φίλος γόνος αὐτὸς ὑπάρχων,\nὄφρα μιν ἂψ ἀγάγω ἐς πέδον Ἀρκαδίης."
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 1539,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/10/?format=api",
"number": 3
},
"fragment": 3,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:3.3/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/4668/?format=api",
"language": "grc",
"text": "Ἀλκιμέδη ξύνευνον Ἀμύντορα παιδὸς ἐρύκει,\n φοίνικος δ᾽ ἐθέλει παῦσαι χόλον γενέτου,\n\n ὅττι περ ἤχθετο πατρὶ ῾σαόφρονος εἵνεκα μητρός,\nπαλλακίδος δούλης λέκτρα προσιεμένῳ:\n\n κεῖνος δ᾽ αὖ δολίοις ψιθυρίσμασιν ἤχθετο κούρῳ,\n ἦγε δ᾽ ἐς ὀφθαλμοὺς λαμπάδα παιδολέτιν,"
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 1674,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/10/?format=api",
"number": 3
},
"fragment": 4,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:3.4/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/4803/?format=api",
"language": "grc",
"text": "ὁ\tδ ἔχει Πολυμήδην καὶ Κλυτίον τοὺς υἱοὺς Φινέως τοῦ Θρᾳκός, οἵτινες τὴν Φρυγίαν γυναῖκα τοῦ πατρὸς ἐφόνευσαν, ὅτι τῇ\n μητρὶ αὐτῶν Κλεοπάτρᾳ, αὐτὴν ἐπεισῆγεν.\n μητρυιὰν Κλυτίος καὶ Κλυτόνοος Πολυμήδης\nκτείνουσι Φρυγίην, ματρὸς ὑπὲρ σφετέρας.\n Κλειοπάτρη δ᾽ ἐπὶ τοῖσιν ἀγάλλεται, ἣ πρὶν ἐπεῖδεν\n τὰν Φινέως γαμετὰν δαμναμένην ὁσίως,"
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 1512,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/10/?format=api",
"number": 3
},
"fragment": 5,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:3.5/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/4641/?format=api",
"language": "grc",
"text": "Κρεσφόντου γενέτην πέφνες τὸ πάρος, Πολυφόντα,\n κουριδίης ἀλόχου λέκτρα θέλων μιάναι:\n ὀψὲ δέ σοι πάϊς ἧκε φόνῳ γενέτῃ προσαμύνων,\nκαί σε κατακτείνει ματρὸς ὑπὲρ Μερόπας.\n\n τοὔνεκα καὶ δόρυ πῆξε μεταφρένῳ, ἁ δ᾽ ἐπαρήγει,\n βριθὺ κατὰ κροτάφων βάκτρον ἐρειδομένα."
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 1456,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/10/?format=api",
"number": 3
},
"fragment": 6,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:3.6/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/4585/?format=api",
"language": "grc",
"text": "Γηγενέα Πυθῶνα, μεμιγμένον ἑρπετὸν ὁλκοῖς,\n ἐκνεύει Λατώ, πάγχυ μυσαττομένη:\n\n σκυλᾶν γὰρ ἐθέλει πινυτὰν θεὸν ἀλλά γε τόξῳ\nθῆρα καθαιμάσσει Φοῖβος ἀπὸ σκοπιῆς:\n\n Δελφὸν δ᾽ αὖ θήσει τρίπον ἔνθεον ἐκ δ᾽ ὅδ᾽ ὀδόντων\nπικρὸν ἀποπνεύσει ῥοῖζον ὀδυρόμενος"
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 1741,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/10/?format=api",
"number": 3
},
"fragment": 7,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:3.7/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/4870/?format=api",
"language": "grc",
"text": "Ἀμφίων καὶ Ζῆθε, Διὸς σκυλακεύματα, Δίρκην\n κτείνατε τάνδ᾽ ὀλέτιν ματέρος Ἀντιόπας,\n δέσμιον ἣν πάρος εἶχε διὰ ζηλήμονα μῆνιν:\n νῦν δ᾽ ἱκέτις αὐτὴ λίσσετ᾽ ὀδυρομένη.\n\n ᾇ γε καὶ ἐκ ταύροιο καθάπτετε δίπλακα σειρήν,\nὄφρα δέμας σύρῃ; τῆσδε κατὰ ξυλόχου."
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 1397,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/10/?format=api",
"number": 3
},
"fragment": 8,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:3.8/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/4526/?format=api",
"language": "grc",
"text": "μᾶτερ Ὀδυσσῆος πινυτόφρονος Ἀντίκλεια,\n ζῶσα μὲν εἰς Ἰθάκην οὐχ ὑπέδεξο πάιν:\nἀλλά σε νῦν Ἀχέροντος ἐπὶ ῥηγμῖσι γεγῶσαν\n θαμβεῖ, ἀνὰ γλυκεροὰν ματέρα δερκόμενος."
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 1542,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/10/?format=api",
"number": 3
},
"fragment": 9,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:3.9/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/4671/?format=api",
"language": "grc",
"text": "μὴ Τυρὼ τρύχοι σε περισπείρημα Σιδηροῦς\n Σαλμωνεῖ γενέτᾳ τῷδ᾽ ὑποπτησσομένην:\n\n οὐκέτι γὰρ δουλώσει ἐν ἕρκεσιν, ἐγγύθι λεύσσων\n Νηλέα καὶ Πελίαν τούσδε καθεξομένους."
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 1547,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/10/?format=api",
"number": 3
},
"fragment": 10,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:3.10/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/4676/?format=api",
"language": "grc",
"text": "φαῖνε, Θόαν, Βάκχοιο φυτὸν τόδε: ματέρα γάρ σου\n ῥύσῃ τοῦ θανάτου, οἰκέτιν Ὑψιπύλαν:\nἃ: τὸν ἀπ᾽ Εὐρυδίκας ἔτλη χόλον, ἦμος † ἀφοῦθαρ\nὕδρος ὁ γαγενέτας ὤλεσεν Ἀρχέμορον.\n\n στεῖχε δὲ καὶ σὺ λιπὼν Ἀσωπίδος Εὔνοε † κούραν\n γειναμένην ἄξων Λῆμνον ἐς ἠγαθέην,"
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 1437,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/10/?format=api",
"number": 3
},
"fragment": 11,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:3.11/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/4566/?format=api",
"language": "grc",
"text": "ἔτλης καὶ σὺ λέχη Δανάης, Πολύδεκτα, μιαίνειν,\n δυσφήμοις εὐναῖς τὸν Δί᾽ ἀμειψάμενος:\n ἀνθ᾽ ὧν ὄμματ᾽ ἔλυσε τὰ ;Γοργόνος ἐνθάδε Περσεύς,\n γυῖα λιθουργήσας, ματρὶ χαριζόμενος."
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 1680,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/10/?format=api",
"number": 3
},
"fragment": 12,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:3.12/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/4809/?format=api",
"language": "grc",
"text": "Φόρβαν καὶ Πολύμηλον ὅδ᾽ Ἰξίων βάλε γαίῃ;,\nποινὰν τᾶς ἰδίας ματρὸς ἀμυνόμενος."
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 1425,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/10/?format=api",
"number": 3
},
"fragment": 13,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:3.13/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/4554/?format=api",
"language": "grc",
"text": "Ἀλκίδας ὁ θρασὺς Ῥαδαμάνθυϊ ματέρα τάνδε,\n Ἀλκμήναν, ὅσιον πρὸς λέχος ἐξέδοτο."
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 1671,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/10/?format=api",
"number": 3
},
"fragment": 14,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:3.14/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/4800/?format=api",
"language": "grc",
"text": "μάργε καὶ ἀφροσύνῃ μεμεθυσμένε, τίπτε βιαίως\n εἰς εὐνὰς ἐτράπης τᾶς Διὸς εὐνέτιδος;\nὅς σε δὴ αἵματι φύρσε κατάξια, θηρσὶ δὲ βορρὰν\n καὶ πτανοῖς ἐπὶ γᾷ εἴασε νῦν ὁσίως."
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 1712,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/10/?format=api",
"number": 3
},
"fragment": 15,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:3.15/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/4841/?format=api",
"language": "grc",
"text": "οὐκέτι Προιτιάδου φόνον ἔσχεθε Βελλεροφόντης,\nοὐδ᾽ ἐκ τοῦ πατρὸς † τειρομένου θάνατον.\n γλαῦκ᾽ ἄκραντα † γένους δόλον Ἰοβάτου δ᾽ ὑπαλύξει,\nοὕτως γὰρ Μοιρῶν ἐπέκλωσε λίνα.\n καὶ σὺ πατρὸς φόνον αὐτὸς ἀπήλασας ἐγγύθεν ἐλθών,\n\n καὶ μύθων ἐσθλῶν μάρτυς ἐπεφράσαο."
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 1349,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/10/?format=api",
"number": 3
},
"fragment": 16,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:3.16/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/4478/?format=api",
"language": "grc",
"text": "Αἴολε καὶ Βοιωτέ, σοφὸν φιλομήτορα μόχθον\nπρήξατε, μητέρ᾽ ἑὴν ῥυόμενοι θανάτου:\nτοὔνεκα γὰρ καὶ κάρτα πεφήνατε ἄλκιμοι ἄνδρες,\nὃς μὲν ἀπ᾽ Αἰολίης, ὃς δ᾽ ἀπὸ Βοιωτίης"
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
},
{
"id": 1558,
"book": {
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/books/10/?format=api",
"number": 3
},
"fragment": 17,
"sub_fragment": "",
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/passages/urn:cts:greekLit:tlg7000.tlg001.ag:3.17/?format=api",
"manuscripts": [],
"texts": [
{
"url": "https://anthologiagraeca.org/api/texts/4687/?format=api",
"language": "grc",
"text": "πυρὸς καὶ γαίης"
}
],
"authors": [],
"cities": [],
"keywords": [],
"scholia": [],
"comments": [],
"external_references": [],
"internal_references": [],
"media": []
}
]
}
