οὔ σοι ταῦτ᾽ ἐβόων, ψυχή;
ναὶ Κύπριν, ἁλώσει,

ὦ δύσερως, ἰξῷ πυκνὰ προσιπταμένη:

οὐκ
ἐβόων; εἷλέν σε πάγη. τί μάτην ἐνὶ δεσμοῖς
σπαίρεις; αὐτὸς Ἔρως τὰ πτερά σου δέδεκεν,
καὶ ς1᾽ ἐπὶ πῦρ ἔστησε, μύροις δ᾽ ἔρρανε λιπόπνουν,
δῶκε δὲ διψώσῃ δάκρυα θερμὰ πιεῖν

— Paton edition

Οὔ σοι ταῦτ᾽ἐθόων, ψυχή «Ναὶ Κύπριν, ἁλώσει,
ὦ δύσερως, ἰξῷ πυκνὰ προσιπταμένη» ;
Οὐκ ἐθόων ; Εἷλέν σε πάγη. Τί μάτην ἐνὶ δεσμοῖς
σπαίρεις ; Αὐτὸς Ἔρως τὰ πτερά σου δέδεκεν
καί σ᾽ἐπὶ πῦρ ἔστησε, μύροις δ᾽ἔρρανε λιπόπνουν,
δῶκε δὲ διψώσῃ δάκρυα θερμὰ πιεῖν.

— R. Aubreton

Ne t’ai-je pas crié, mon âme : « Par Cypris, pauvre amoureuse, à voler si souvent l’entour de la glu, tu seras prise » ? Ne te l’ai-je crié ? Le piège t’a happée. Pourquoi te débattre dans les liens ? À quoi bon ? Éros lui-même te tient les deux ailes attachées, sur le feu il t’a placée, mourante il t’arrose de parfums, et te donne à boire, pour étancher ta soif, tes larmes brûlantes.

— R. Aubreton

Did I not cry it to thee, my soul, “ By Cypris, thou wilt be taken, O thou love-lorn, that fliest again and again to the limed bough ” ? Did I not cry it? And the snare has caught thee. Why dost thou struggle vainly in thy bonds ? Love himself hath bound thy wings and set thee on the fire, and sprays thee with scents when thou faintest, and gives thee when thou art athirst hot tears to drink.

— Paton edition

Did I not cry it to thee, my soul, “ By Cypris, thou wilt be taken, O thou love-lorn, that fliest again and again to the limed bough ” ? Did I not cry it? And the snare has caught thee. Why dost thou struggle vainly in thy bonds ? Love himself hath bound thy wings and set thee on the fire, and sprays thee with scents when thou faintest, and gives thee when thou art athirst hot tears to drink.

— Paton edition

Ne t’ai-je pas crié, mon âme : « Par Cypris, pauvre amoureuse, à voler si souvent l’entour de la glu, tu seras prise » ? Ne te l’ai-je crié ? Le piège t’a happée. Pourquoi te débattre dans les liens ? À quoi bon ? Éros lui-même te tient les deux ailes attachées, sur le feu il t’a placée, mourante il t’arrose de parfums, et te donne à boire, pour étancher ta soif, tes larmes brûlantes.

— R. Aubreton

Οὔ σοι ταῦτ᾽ἐθόων, ψυχή «Ναὶ Κύπριν, ἁλώσει,
ὦ δύσερως, ἰξῷ πυκνὰ προσιπταμένη» ;
Οὐκ ἐθόων ; Εἷλέν σε πάγη. Τί μάτην ἐνὶ δεσμοῖς
σπαίρεις ; Αὐτὸς Ἔρως τὰ πτερά σου δέδεκεν
καί σ᾽ἐπὶ πῦρ ἔστησε, μύροις δ᾽ἔρρανε λιπόπνουν,
δῶκε δὲ διψώσῃ δάκρυα θερμὰ πιεῖν.

— R. Aubreton

οὔ σοι ταῦτ᾽ ἐβόων, ψυχή;
ναὶ Κύπριν, ἁλώσει,

ὦ δύσερως, ἰξῷ πυκνὰ προσιπταμένη:

οὐκ
ἐβόων; εἷλέν σε πάγη. τί μάτην ἐνὶ δεσμοῖς
σπαίρεις; αὐτὸς Ἔρως τὰ πτερά σου δέδεκεν,
καὶ ς1᾽ ἐπὶ πῦρ ἔστησε, μύροις δ᾽ ἔρρανε λιπόπνουν,
δῶκε δὲ διψώσῃ δάκρυα θερμὰ πιεῖν

— Paton edition