πένθιμον ἡνίκα πατρὶ Πολυξείνης ὑμέναιον
ἤνυσεν ὀγκωτοῦ Πύρρος ὕπερθε τάφου,
ὧδε πολυκλαύτοιο κόμας λακίσασα καρήνου
Κισσηὶς τεκέων κλαῦσε φόνους Ἑκάβη:

πρόσθε μὲν ἀξονίοις φθιτὸν εἴρυσας Ἕκτορα δεσμοῖς:

νῦν δὲ Πολυξείνης αἷμα δέχῃ φθίμενος:

Αἰακίδη, τί τοσοῦτον ἐμῇ ὠδύσσαο νηδυῖ;

παισὶν ἔφυς γὰρ ἐμοῖς ἤπιος οὐδὲ νέκυς.

— Paton edition