ἄστρα, καὶ ἡ φιλέρωσι καλὸν φαίνουσα Σελήνη,
καὶ Νύξ, καὶ κώμων σύμπλανον ὀργάνιον,
ἆρά γε τὴν φιλάσωτον ἔτ᾽ ἐν κοίταισιν ἀθρήσω
ἄγρυπνον, λύχνῳ πόλλ᾽ ἀποκλαομένην;

ἦ τιν᾽ ἔχει σύγκοιτον ; ἐπὶ προθύροισι μαράνας
δάκρυσιν ἐκδήσω τοὺς ἱκέτας στεφάνους,
ἓν τόδ᾽ ἐπιγράψας:
Κύπρι, σοὶ Μελέαγρος, ὁ μύστης

σῶν κώμων, στοργῆς σκῦλα τάδ᾽ ἐκρέμασεν.

— Paton edition

Ἄστρα καὶ ἡ φιλέρωσι καλὸν φαίνουσα Σελήνη
καὶ Νὺξ καὶ κώμων σύμπλανον ὀργάνιον,
ἆρά γε τὴν φιλάσωτον ἔτ᾽ ἐν κοίταισιν ἀθρήσω
ἄγρυπνον λύχνῳ, πόλλ᾽ ἀποδυρομένην;
Ἤ τιν᾽ ἔχει σύγκοιτον ; Ἐπὶ προθύροισι μαράνας
δάκρυσιν ἐκδήσω τοὺς ἱκέτας στεφάνους,
ἓν τόδ᾽ ἐπιγράψας· «Κύπρι, σοὶ Μελέαγρος, ὁ μύστης
σῶν κώμων, στοργῆς σκῦλα τάδ᾽ ἐκρέμασεν».

— Waltz edition

Ο stars, and moon, that lightest well Love's friends on their way, and Night, and thou, my little mandoline, companion of my serenades, shall I see her, the wanton one, yet lying awake and crying much to her lamp ; or has she some companion of the night ? Then will I hang at her door my suppliant garlands, all wilted with my tears, and inscribe thereon but these words, " Cypris, to thee doth Meleager, he to whom thou hast revealed the secrets of thy revels, suspend these spoils of his love."

— Paton edition

Astres, et toi qui éclaires si bien la route des amoureux, Lune, et toi, nuit, et toi, petit instrument, compagnon de nos joyeuses orgies, dites-moi, cette dévergondée, vais-je la trouver encore sur sa couche, veillant à la lueur de sa lampe et gémissant longuement ? Ou bien son lit est-il partagé ? … Je vais fixer à sa porte, ternies de mes larmes, ces couronnes suppliantes, avec cette simple inscription: « A toi, Cypris, Méléagre, l’initié de tes orgies, a suspendu les dépouilles de son amour. »

— Waltz edition

Oh, as estrelas e a lua que com beleza iluminam os amantes
e também a noite e o pequeno instrumento errante das orgias,
por acaso verei a promíscua ainda em seu leito,
desperta e chorando copiosamente à luz de vela?
Ou ela tem alguém em sua cama? Consumindo-me em lágrimas,
irei amarrar em seus portões as coroas de súplicas,
onde terei escrito isto: "Para você, Cypris,
Meleagro, aquele que é iniciado em suas orgias, pendurou esses espólios do amor"

— Luiz Capelo

Oh, as estrelas e a lua que com beleza iluminam os amantes
e também a noite e o pequeno instrumento errante das orgias,
por acaso verei a promíscua ainda em seu leito,
desperta e chorando copiosamente à luz de vela?
Ou ela tem alguém em sua cama? Consumindo-me em lágrimas,
irei amarrar em seus portões as coroas de súplicas,
onde terei escrito isto: "Para você, Cypris,
Meleagro, aquele que é iniciado em suas orgias, pendurou esses espólios do amor"

— Luiz Capelo

Astres, et toi qui éclaires si bien la route des amoureux, Lune, et toi, nuit, et toi, petit instrument, compagnon de nos joyeuses orgies, dites-moi, cette dévergondée, vais-je la trouver encore sur sa couche, veillant à la lueur de sa lampe et gémissant longuement ? Ou bien son lit est-il partagé ? … Je vais fixer à sa porte, ternies de mes larmes, ces couronnes suppliantes, avec cette simple inscription: « A toi, Cypris, Méléagre, l’initié de tes orgies, a suspendu les dépouilles de son amour. »

— Waltz edition

Ο stars, and moon, that lightest well Love's friends on their way, and Night, and thou, my little mandoline, companion of my serenades, shall I see her, the wanton one, yet lying awake and crying much to her lamp ; or has she some companion of the night ? Then will I hang at her door my suppliant garlands, all wilted with my tears, and inscribe thereon but these words, " Cypris, to thee doth Meleager, he to whom thou hast revealed the secrets of thy revels, suspend these spoils of his love."

— Paton edition

Ἄστρα καὶ ἡ φιλέρωσι καλὸν φαίνουσα Σελήνη
καὶ Νὺξ καὶ κώμων σύμπλανον ὀργάνιον,
ἆρά γε τὴν φιλάσωτον ἔτ᾽ ἐν κοίταισιν ἀθρήσω
ἄγρυπνον λύχνῳ, πόλλ᾽ ἀποδυρομένην;
Ἤ τιν᾽ ἔχει σύγκοιτον ; Ἐπὶ προθύροισι μαράνας
δάκρυσιν ἐκδήσω τοὺς ἱκέτας στεφάνους,
ἓν τόδ᾽ ἐπιγράψας· «Κύπρι, σοὶ Μελέαγρος, ὁ μύστης
σῶν κώμων, στοργῆς σκῦλα τάδ᾽ ἐκρέμασεν».

— Waltz edition

ἄστρα, καὶ ἡ φιλέρωσι καλὸν φαίνουσα Σελήνη,
καὶ Νύξ, καὶ κώμων σύμπλανον ὀργάνιον,
ἆρά γε τὴν φιλάσωτον ἔτ᾽ ἐν κοίταισιν ἀθρήσω
ἄγρυπνον, λύχνῳ πόλλ᾽ ἀποκλαομένην;

ἦ τιν᾽ ἔχει σύγκοιτον ; ἐπὶ προθύροισι μαράνας
δάκρυσιν ἐκδήσω τοὺς ἱκέτας στεφάνους,
ἓν τόδ᾽ ἐπιγράψας:
Κύπρι, σοὶ Μελέαγρος, ὁ μύστης

σῶν κώμων, στοργῆς σκῦλα τάδ᾽ ἐκρέμασεν.

— Paton edition