ἦν μὲν Ἀναξιμένης νοερὸς σοφός : ἐν δὲ μενοινῇ
δαιμονίης ἐλέλιζε νοήματα ποικίλα βουλῆς .
Θεστορίδης δ ἄρα μάντις ἐύσκοπος ἵστατο Κάλχας ,
οἷά τε θεσπίζων , ἐδόκει δέ τε θέσφατα κεύθειν ,
ἢ στρατὸν οἰκτείρων Ἑλλήνιον , ἢ ἔτι θυμῷ
δειμαίνων βασιλῆα πολυχρύσοιο Μυκήνης .
Δέρκεό μοι σκύμνον πτολιπόρθιον Αἰακιδάων ,
Πύρρον Ἀχιλλείδην , ὅσον ἤθελε χερσὶν ἑλίσσειν
τεύχεα χαλκήεντα , τὰ μὴ οἱ ὤπασε τέχνη :
γυμνὸν γάρ μιν ἔτευξεν ὁ δ ὑψόσε φαίνετο λεύσσων ,
οἷά περ ἠνεμόεσσαν ἐς Ἴλιον ὄμμα τιταίνων .
ἧστο δ Ἀμυμώνη ῥοδοδάκτυλος : εἰσοπίσω μὲν
βόστρυχον ἀκρήδεμνον ἑῆς συνέεργεν ἐθείρης :
γυμνὸν δ εἶχε μέτωπον ἀναστέλλουσα δ ὀπωπὰς
εἰνάλιον σκοπίαζε μελαγχαίτην παρακοίτην .
ἐγγύθι δ εὐρύστερνος ἐφαίνετο Κυανοχαίτης
γυμνὸς ἐών , πλόκαμον δὲ καθειμένον εἶχεν ἐθείρης , καὶ διερὸν δελφῖνα προΐσχετο , χειρὶ κομίζων
δῶρα πολυζήλοιο γάμων μνηστήρια κούρης .
Πιερικὴ δὲ μέλισσα λιγύθροος ἕζετο Σαπφὼ
Λεσβιάς , ἠρεμέουσα : μέλος δ εὔϋμνον ὑφαίνειν
σιγαλέαις δοκέεσκεν ἀναψαμένη φρένα Μούσαις .
Φοῖβος δ εἱστήκει τριποδηλάλος : ἦν δ ἄρα χαίτης
εἰσοπίσω σφίγξας ἄδετον πλόκον ἀλλ ἐνὶ χαλκῷ
γυμνὸς ἔην , ὅτι πᾶσιν ἀνειρομένοισιν Ἀπόλλων
γυμνῶσαι δεδάηκεν ἀληθέα δήνεα Μοίρης ,
ἢ ὅτι πᾶσιν ὁμῶς ἀναφαίνεται : ἠέλιος γὰρ
Φοῖβος ἄναξ , καθαρὴν δὲ φέρει τηλέσκοπον αἴγλην .
ἄγχι δὲ Κύπρις ἔλαμπεν ἔλειβε δὲ νώροπι χαλκῷ
ἀγλαΐης ῥαθάμιγγας : ἀπὸ στέρνοιο δὲ γυμνὴ
φαίνετο μέν , φᾶρος δὲ συνήγαγεν ἄντυγι μηρῶν ,
χρυσείῃ πλοκαμῖδας ὑποσφίγξασα καλύπτρῃ .
Κλεινιάδην δὲ τέθηπα , περιστίλβοντα νοήσας
ἀγλαΐῃ χαλκῷ γὰρ ἀνέπλεκε κάλλεος αὐγὴν ,
τοῖος ἐὼν , οἷός περ ἐν Ἀτθίδι , μητέρι μύθων ,
ἀνδράσι Κεκροπίδῃσι πολύφρονα μῆτιν ἐγείρων .

C ’ era Anassimene saggio intelligente , nella meditazione faceva vibrare molteplici pensieri della volontà divina . Calcante , figlio di Testore , indovino infallibile , si ergeva mentre prediceva quanto possibile : sembrava che nascondesse le predizioni divine o perché
aveva compassione dell ’ esercito greco , o perché temeva
nell ’ animo il re della ricchissima Micene .
Vedo davanti ai miei occhi Pirro d ’ Achille , il cucciolo degli Eacidi distruttore di città il quale voleva far volteggiare con la mano le armi bronzee che non gli erano state concesse dall ’ arte : infatti lo rese nudo ; egli guardava chiaramente verso l ’ alto come se volgesse lo sguardo a Troia ventosa .
Amimone dalle rosee dite stava seduta , avvolgeva i capelli della chioma verso dietro , senza veli , aveva la fronte
scoperta ; alzando lo sguardo guardava avidamente
lo sposo nel mare dalla nera chioma .
Vicino si trovava il dio dalla capigliatura scura , dal vasto
petto , essendo nudo , aveva una chioma di ricci fluenti .
Un delfino bagnato porgeva , tendendo la mano , i doni di nozze della donna contesa dai pretendenti .
L ’ ape della Pieria , dalla voce armoniosa era seduta , Saffo di Lesbo , tranquilla , sembrava ordire un canto dai bei suoni alle muse silenti avvinghiata al cuore .
Vedendo meravigliato il figlio di Clinìa , splendidamente fulgente ; infatti fondeva la luce di bellezza con il bronzo , tale quale era ad Atene , madre dei pensieri , ordendo un piano ingegnoso agli uomini figli di Cecrope